Associations
(
İngilizce
)
BioImages, the virtual fieldguide, UK tarafından sağlandı
Foodplant / gall
Aceria galioba causes gall of leaf (terminal) of Galium
Foodplant / open feeder
adult of Cryptocephalus moraei grazes on live flower of Galium
Remarks: season: 5-9
Foodplant / gall
larva of Dasineura galiicola causes gall of leaf of Galium
Foodplant / sap sucker
Dysaphis pyri sucks sap of live Galium
Remarks: season: late spring-
Foodplant / gall
Eriophyes galii causes gall of leaf of Galium
Foodplant / gall
larva of Geocrypta galii causes gall of stem of Galium
In Great Britain and/or Ireland:
Foodplant / saprobe
effuse colony of Gyrothrix dematiaceous anamorph of Gyrothrix verticillata is saprobic on dead stem of Galium
Remarks: season: 9
Foodplant / feeds on
Halticus apterus feeds on Galium
Other: major host/prey
Foodplant / feeds on
Halticus luteicollis feeds on Galium
Foodplant / sap sucker
nymph of Legnotus limbosus sucks sap of Galium
Foodplant / miner
larva of Liriomyza morio mines leaf of Galium
Other: sole host/prey
Foodplant / sap sucker
Myzus cerasi sucks sap of live, distorted leaf of Galium
Remarks: season: summer
Other: major host/prey
Foodplant / parasite
underground tuber of Orobanche caryophyllacea parasitises root of Galium
Foodplant / feeds on
Orthocephalus coriaceus feeds on Galium
Foodplant / parasite
grouped pycnidium of Placosphaeria coelomycetous anamorph of Placosphaeria punctiformis parasitises stem of Galium
Remarks: season: 7-10
Other: uncertain
Foodplant / parasite
plurilocular, amphigenous stroma of Placosphaeria coelomycetous anamorph of Placosphaeria stellatarum parasitises fading leaf of Galium
Plant / resting place / on
male apter of Platythrips tunicatus may be found on Galium
Remarks: season: 5-10
Foodplant / gall
telium of Puccinia galii-verni causes gall of live stem of Galium
Foodplant / saprobe
gregarious to scattered, erumpent apothecium of Pyrenopeziza galii is saprobic on dead stem of Galium
Foodplant / open feeder
larva of Sermylassa halensis grazes on leaf of Galium
Foodplant / open feeder
adult of Timarcha goettingenis grazes on leaf of Galium
Remarks: season: late 2-12
Foodplant / open feeder
adult of Timarcha tenebricosa grazes on leaf of Galium
Remarks: season: 1-12
Foodplant / gall
Trioza velutina causes gall of leaves (terminal) of Galium
Description
(
İngilizce
)
Flora of Zimbabwe tarafından sağlandı
Annual or perennial herbs, erect,
creeping or climbing. Stems often 4-angled,
sometimes prickly. Stipules similar to the leaves.
Leaves (and leaf-like stipules) in whorls of 4-10, ± sessile. Flowers in axillary or terminal
cymes, bisexual, rarely unisexual, usually 4-merous, not enclosed in an involucre.
Calyx reduced to a rim; teeth 0. Corolla rotate to ± campanulate, greenish, creamy-white to bright yellow. Ovary 2-locular with 1
ovule per loculus. Fruit dry, glabrous or variously hairy, consisting of two 1-seeded mericarps.
- lisans
- cc-by-nc
- telif hakkı
- Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
- bibliyografik atıf
- Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Galium Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/genus.php?genus_id=1425
- yazar
- Mark Hyde
- yazar
- Bart Wursten
- yazar
- Petra Ballings
Qatıqotu
(
Azerice
)
wikipedia AZ tarafından sağlandı
Qatıqotu, dilqanadan, ətgətirən (lat. Galium)[1] - boyaqotukimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.[2]
Sinonimləri
Növləri
Azərbaycanın dərman bitkiləri
Digər növləri
İstinadlar
Həmçinin bax
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Vikipediya müəllifləri və redaktorları
Qatıqotu: Brief Summary
(
Azerice
)
wikipedia AZ tarafından sağlandı
Qatıqotu, dilqanadan, ətgətirən (lat. Galium) - boyaqotukimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Vikipediya müəllifləri və redaktorları
Espunyidella
(
Katalanca; Valensiyaca
)
wikipedia CA tarafından sağlandı
Galium és un gènere d'unes 400 espècies de plantes fanerògames anuals de la família de les Rubiaceae. El nom "espunyidella" (Principat) "espunyidera" (País Valencià, Terres de l'Ebre i Matarranya) o "espinadella" (Illes Balears) prové d'espunyir o esprémer amb els punys les plantetes, després de remullar-les un temps, per a extreure'n el líquid.[1]
Ecologia
Les espunyidelles es troben a les zones de clima temperat de l'Hemisferi nord i de l'Hemisferi sud.
Les fulles de moltes plantes del gènere Galium constitueixen l'àpat de les erugues de molts lepidópters, de les famílies Geometridae, Sphingidae i Noctuidae, com el bufaforats.
Usos
L'espunyidella groga Galium verum fou utilitzada antigament per a quallar la llet i també per a tenyir roba de vermell.
Espècies
Moltes es coneixen amb el nom genèric d'"espunyidella" o d'"espunyidera".
- Galium aetnicum
-
Galium album - espunyidera blanca, herba espunyidera
- Galium andrewsii
- Galium angulosum
- Galium angustifolium
-
Galium aparine - apegalosa, apegalós, amor d'hortolà, rèvola, herba de gallina, llepassa
- Galium arenarium
- Galium arkansanum
- Galium asprellum
- Galium australe
- Galium azuayicum
- Galium baldense
-
Galium balearicum - espinadella mallorquina
- Galium bifolium
- Galium bolanderi
-
Galium boreale - espunyidella nòrdica
- Galium brevipes
- Galium buxifolium
- Galium californicum
- Galium catalinense
- Galium clementis
- Galium ciliare
- Galium circaezans
-
Galium cometerrhizon - espunyidella de pedrusca
- Galium concinnum
- Galium constrictum
- Galium corrudaefolium
-
Galium cruciatum - creuera,[cal citació] crucida groga
- Galium debile
- Galium divaricatum
- Galium ecuadoricum
- Galium elongatum
- Galium firmum
- Galium flaccidum
- Galium fleurotii
- Galium fosbergii
-
Galium friedrichii - rèvola de penya
- Galium gaudichaudii
- Galium glaucum
- Galium grande
- Galium grayanum
- Galium hypocarpium
- Galium kamtschaticum
- Galium labradoricum
- Galium lanceolatum
- Galium longifolium
-
Galium lucidum - espunyidella blanca
-
Galium maritimum - espunyidella peluda
- Galium matthewsii
- Galium mexicanum
- Galium migrans
- Galium multiflorum
- Galium murale
- Galium nigroramosum
- Galium normanii
- Galium obliquum
- Galium obtusum
-
Galium odoratum - reina dels boscs, espunyidella d'olor
- Galium oelandicum
- Galium olympicum
-
Galium palustre - espunyidera de marjal
-
Galium parisiense - espunyidella de París
- Galium pilosum
- Galium porrigens
-
Galium pumilum - espunyidella papil·losa
-
Galium pyrenaicum - espunyidella dels Pirineus
- Galium ruwenzoriense
-
Galium rotundifolium - espunyidella de fulla rodona, espunyidera de fulla redona
- Galium rubioides
- Galium rubrum
- Galium saxatile
- Galium schultesii
-
Galium spurium - espunyidella menuda, apegalós menut
- Galium sterneri
- Galium suecicum
- Galium sylvaticum
- Galium tinctorium
-
Galium tricornutum - rèvola de tres fruits, espunyidella triflora
- Galium trifidum
- Galium triflorum
- Galium truniacum
-
Galium uliginosum - espunyidella aquàtica
- Galium valdepilosum
-
Galium verum - espunyidella groga, quallallet
-
Galium verrucosum - espunyidella berrugosa, rabosa
Vegeu també
Referències i enllaços externs
-
↑ Kevin Leahy, Anglo-Saxon Crafts, p. 75-76. (anglès)
En altres projectes de
Wikimedia:
Commons (Galeria) Commons (Categoria) Viquiespècies
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Autors i editors de Wikipedia
Espunyidella: Brief Summary
(
Katalanca; Valensiyaca
)
wikipedia CA tarafından sağlandı
Galium truniacum Galium odoratum Galium és un gènere d'unes 400 espècies de plantes fanerògames anuals de la família de les Rubiaceae. El nom "espunyidella" (Principat) "espunyidera" (País Valencià, Terres de l'Ebre i Matarranya) o "espinadella" (Illes Balears) prové d'espunyir o esprémer amb els punys les plantetes, després de remullar-les un temps, per a extreure'n el líquid.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Autors i editors de Wikipedia
Svízel
(
Çekçe
)
wikipedia CZ tarafından sağlandı
Svízel (Galium) je široký rod bylin z čeledi mořenovitých ve které je řazen do podčeledě Rubioideae. Rostliny tohoto rodu, tvořeného asi 400 druhy, se vyskytují ve všech světadílech. Přizpůsobily se různým prostředím a rostou v chladných horských i arktických oblastech, ve vyšších nadmořských výškách tropů a nejvíce druhů se vyskytuje v mírném a subtropickém pásmu.
Popis
Jsou to rostliny jednoleté nebo vytrvalé s oddenky, tenkými větvenými kořeny a lodyhami vzpřímenými, vystoupavými nebo poléhavými. Lodyhy bývají většinou větvené, někdy mají zpětné háčky pomoci níž se podpírají o sousední rostliny a často rostou současně s neplodnými prýty. Listy jsou jen lodyžní, nejčastěji přisedlé, úzce podlouhlé nebo kopinaté, mírně kožovité a s jednou žilkou. Listy mají palisty které bývají od listů nerozeznatelné a přesleny, které spolu zdánlivě vytvářejí, jsou vlastně dva vstřícné vyrůstající listy s palisty jež srostly nebo se naopak rozdělily na více části.
Květy ve vrcholících se skládají do úžlabního nebo vrcholového vidlanu či laty které bývají bohatě rozvětvené. Květy se stopkami bez listenců jsou nejčastěji oboupohlavné, jen někdy jsou postranní květy vrcholíků samčí. Kalich obvykle chybí nebo je silně redukován, kolovitá nebo nálevkovitá koruna se čtyřmi plochými nebo miskovitými plátky má krátkou trubku. Barvu mívá bílou, žlutou, nazelenalou, růžovou nebo fialovou. Semeníky tvořené dvěma plodolisty mají dvě čnělky s kulovitou bliznou. Květy jsou opylovány entomogamně, u některých druhů dochází k autogamii. Plodem je dvounažka rozpadající se na dva merikarpy s hladkým či drsným povrchem nebo s háčky, šíří se většinou pomoci zoochorie.
Význam
Některé druhy svízele mají léčivé účinky, působí diureticky, odstraňují křeče hladkého svalstva a čistí krev i pokožku. V moderním lékařství však tyto rostliny už zcela ztratily na významu, stejně jako při barvení látek. Také vlastnost některých druhů zaplevelovat pole je silně potlačena.
Taxonomie
V České republice se vyskytuje těchto 26 druhů svízele a jeden kříženec:
Reference
-
↑ KNOTEK, Adam. Evoluční historie polyploidního komplexu Galium pumilum agg.. Praha, 2012 [cit. 03.02.2015]. Bakalářská práce. Univerzita Karlova v Praze. Vedoucí práce Filip Kolář. Dostupné online.
-
↑ BERTOVÁ, Lydia. Flóra Slovenska IV/2: Lipkavec [online]. VEDA, Vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratislava, SK, 1985 [cit. 2015-02-03]. S. 19. Dostupné online. (slovensky)
-
↑ Flora of China: Galium [online]. Missouri Botanical Garden, St. Louis, MO & Harvard University Herbaria, Cambridge, MA, USA [cit. 2015-02-03]. Dostupné online. (anglicky)
-
↑ STEVENS, P. F. Angiosperm Phylogeny Website, vers. 13: Rubiaceae [online]. University of Missouri, St Louis and Missouri Botanical Garden, USA, rev. 28.09.2013 [cit. 2015-02-03]. Dostupné online. (anglicky)
-
↑ DANIHELKA, Jiří; CHRTEK, Jindřich; KAPLAN, Zdeněk. Checklist of vascular plants of the Czech Republic. Preslia [online]. Botanický ústav, AV ČR, Průhonice, 2012 [cit. 03.02.2015]. Roč. 84, čís. 3, s. 647-811. Dostupné online. ISSN 0032-7786. (anglicky)
Externí odkazy
Svízel: Brief Summary
(
Çekçe
)
wikipedia CZ tarafından sağlandı
Svízel (Galium) je široký rod bylin z čeledi mořenovitých ve které je řazen do podčeledě Rubioideae. Rostliny tohoto rodu, tvořeného asi 400 druhy, se vyskytují ve všech světadílech. Přizpůsobily se různým prostředím a rostou v chladných horských i arktických oblastech, ve vyšších nadmořských výškách tropů a nejvíce druhů se vyskytuje v mírném a subtropickém pásmu.
Snerre
(
Danca
)
wikipedia DA tarafından sağlandı
Snerre (Galium) er en stor slægt med flere end 250 arter, som er udbredt i de tempererede egne på både den nordlige og den sydlige halvkugle. Fælles for dem alle er det lille bæger og den hvide eller gule, hjulformede krone. Her beskrives kun dem, der er vildtvoksende eller dyrkede i Danmark.
Arter
Nogle af arterne i slægten snerre. De første 11 arter er vildtvoksende i Danmark. Skovsnerre fandtes tidligere i Danmark:
Andre arter
- Galium asprellum
- Galium bifolium
- Galium buxifolium
- Galium canescens
- Galium catalinense
- Galium chilense
- Galium circaezans
- Galium concinnum
- Galium fendleri
- Galium mexicanum
- Galium parishii
- Galium porrigens
- Galium ruthenicum
- Galium tinctorium
- Galium tricornutum
- Galium uniflorum
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia-forfattere og redaktører
Snerre: Brief Summary
(
Danca
)
wikipedia DA tarafından sağlandı
Snerre (Galium) er en stor slægt med flere end 250 arter, som er udbredt i de tempererede egne på både den nordlige og den sydlige halvkugle. Fælles for dem alle er det lille bæger og den hvide eller gule, hjulformede krone. Her beskrives kun dem, der er vildtvoksende eller dyrkede i Danmark.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia-forfattere og redaktører
Labkräuter
(
Almanca
)
wikipedia DE tarafından sağlandı
Die Labkräuter (Galium) sind eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Rötegewächse (Rubiaceae). Die meisten der über 600 Arten gedeihen im gemäßigten Klima der Nord- und Südhalbkugel.
Beschreibung und Ökologie
Erscheinungsbild und Blätter
Die Galium-Arten sind einjährige bis ausdauernde krautige Pflanzen, selten Halbsträucher. Die aufrechten oder kletternden Stängel sind, mindestens so lang sie jung sind, vierkantig und oft deutlich stachelig oder klettenartig. Es sind Raphiden[1] vorhanden.[2]
Bei vielen Arten sieht es so aus, als sei ein vielblättriger (vier bis zwölf) Blattquirl vorhanden. Es handelt sich um gegenständige Laubblätter und ihre gleichgeformten, laubblattähnlichen Nebenblätter. Diese Blätter sind meist sitzend, nur selten gestielt. Blätter und Nebenblätter können miteinander verwachsen sein. Die interpetiolaren Nebenblätter sind bei manchen Arten reduziert. Die Blattränder sind glatt oder gesägt. Auf der Blattunterseite können Drüsen vorhanden sein. Auf den Blattflächen ist meist ein Hauptnerv vorhanden, aber es können manchmal auch drei oder mehr sein.[2]
Blütenstände und Blüten
Die Blüten stehen einzeln oder zu vielen in einem einfachen oder verzweigten, zymösen Blütenstand zusammen. Der Blütenstiel verlängert sich manchmal bis zur Fruchtreife, aber meist ist er relativ kurz bis fehlend.[2]
Die Blüten sind meist zwittrig, manchmal sind sie eingeschlechtig und dann sind die Arten andromonözisch, seltner polygamo-diözisch oder diözisch.[2] Die relativ kleinen Blüten sind radiärsymmetrisch und meist vierzählig, seltener drei- oder fünfzählig. Der Blütenbecher (Hypanthium) ist mit den Fruchtknoten verwachsen.[2] Es sind meist vier, manchmal drei oder fünf Kelchblätter vorhanden, oft aber ist der Kelch nur rudimentär ausgebildet oder fehlt. Die meist vier, selten drei oder fünf Kronblätter sind mehr oder weniger breit trichterförmig bis selten glockenförmig verwachsen; manchmal ist die Kronröhre so kurz, dass es wirkt als seinen die Kronblätter frei. Die Farbe der innen kahlen Kronblätter ist weiß bis gelb, gelblich-grün bis grün, seltener rosafarben über rot bis purpurfarben.[2] Es ist nur ein Kreis aus meist vier, selten drei oder fünf fertilen Staubblättern vorhanden. Die gut entwickelten bis mehr oder weniger reduzierten Staubfäden sind in der Nähe der Basis der Kronröhre inseriert. Die Staubbeutel sind dorsifix.[2] Zwei Fruchtblätter sind zu einem unterständigen, zweikammerigen, eiförmigen, ellipsoiden oder kugeligen Fruchtknoten verwachsen, dessen Oberfläche je nach Art glatt, papillös, warzig, mit hackenförmigen oder selten geraden Trichomen bedeckt ist. Es ist nur eine aufrechte Samenanlage je Fruchtknotenkammer vorhanden. Die ursprünglich zwei Griffel sind bis oben hin frei oder verwachsen, dann aber mit zwei deutlichen Narbenästen, die die Blütenkrone überragen.[2] Es ist ein Diskus vorhanden. Die Bestäubung erfolgt meist durch Insekten (Entomophilie).
Früchte und Samen
Die Früchte sind bei Reife grün, grau, selten weiß, rot, orangefarben oder schwarz. Die ellipsoid bis fast kugeligen Spaltfrüchte zerfallen in zwei einsamige Teilfrüchte. Die Spaltfrüchte sind meist trocken bis ledrig, seltener schwammig, selten mehr oder weniger fleischig sowie beerenartig. Die fast kugeligen, ellipsoid-länglichen oder nierenförmigen Teilfrüchte sind glatt sowie kahl bis warzig und/oder mit Trichomen, die oft hakenförmig sind, bedeckt.[2] Die relativ kleinen Samen sind auf der Bauchseite gerillt. Die Samenschale (Testa) ist häutig. Der gekrümmte Embryo besitzt zwei laubblattähnliche Keimblätter (Kotyledone).[2]
Namensherkunft
Der Name Labkraut geht auf seine Verwendung als Gerinnungsmittel bei der Käseherstellung zurück. Auch der wissenschaftliche Name Galium (v. griech.: Gala = Milch) leitet sich davon her.
Systematik und Verbreitung
Habitus, Blätter und Blütenstand des
Wald-Labkraut (
Galium sylvaticum)
Die Gattung Galium wurde 1753 durch Carl von Linné in Species Plantarum, 1, Seite 105. aufgestellt. Synonyme für Galium L. sind: Aparinanthus Fourr., Aparine Guett., Aparinella Fourr., Bataprine Nieuwl., Chlorostemma Fourr., Eyselia Neck., Galion St.-Lag., Gallion Pohl, Gallium Mill., Relbunium (Endl.) Hook. f., Trichogalium Fourr., Aspera Moench.[3]
Die Gattung Galium gehört zur Subtribus Rubiinae der Tribus Rubieae[4] in der Unterfamilie Rubioideae Verdc. innerhalb der Familie der Rötegewächse (Rubiaceae).
Die Gattung Galium ist fast weltweit verbreitet. Die Arten gedeihen hauptsächlich in meridionalen bis gemäßigten Zonen, aber auch in alpinen sowie arktischen Gebieten oder in subtropischen bis tropischen Zonen in größeren Höhenlagen. In China gibt es etwa 63 Arten, 23 davon nur dort.[2] Beispielsweise Galium saxatile, Galium schultesii, Galium verum gelten in einigen Gebieten, beispielsweise Kalifornien, als invasive Pflanzen.[5]
Die Gattung Galium wird in Sektionen gegliedert (Auswahl):
-
Galium Sektion Aparinoides
-
Galium Sektion Baccogalium
-
Galium Sektion Bataprine
-
Galium Sektion Depauperata
-
Galium Sektion Galium
-
Galium Sektion Hylaea (Griseb.) Ehrend.
-
Galium Sektion Jubogalium
-
Galium Sektion Kolgyda
-
Galium Sektion Leiogalium
-
Galium Sektion Leptogalium
-
Galium Sektion Lophogalium
-
Galium Sektion Miscellaneous
-
Galium Sektion Orientigalium
-
Galium Sektion Platygalium
-
Galium Sektion Relbunium
-
Galium Sektion Trachygalium
Arten
Die Gattung Galium enthält über 600 Arten:[3]
-
Galium abaujense Borbás[3]
-
Galium abruptorum Pomel[3]
-
Galium absurdum Krendl[3]
-
Galium achurense Grossh.[3]
-
Galium acrophyum Hochst. ex Chiov.[3]
-
Galium acuminatum Ball[3]
-
Galium acutum Edgew.[3]
-
Galium adhaerens Boiss. & Balansa[3]
-
Galium advenum Krendl[3]
-
Galium aegeum (Stoj. & Kitam.) Ancev[3]
-
Galium aetnicum Biv.[3]
-
Galium afropusillum Ehrend.[3]
-
Galium agrophilum Krendl[3]
-
Galium aladaghense Parolly[3]
-
Galium ×albertii Rouy: Diese Hybride aus Galium boreale × Galium verum kommt nur in Frankreich vor.[3]
-
Galium albescens Hook. f.[3]
-
Weißes Labkraut (Galium album Mill.): Es gibt fünf Unterarten:[3]
-
Galium album Mill. subsp. album: Sie kommt von Europa bis ins westliche Sibirien und von Nordafrika bis zum Sudan vor.[6]
-
Galium album subsp. amani Ehrend. & Schönb.-Tem.: Sie kommt von der südlichen Türkei bis zum Libanon vor.[3]
-
Galium album subsp. prusense (K.Koch) Ehrend. & Krendl: Sie kommt von der nördlichen Türkei bis Transkaukasien, auf der Balkanhalbinsel und auf der Krim vor.[6]
-
Galium album subsp. pycnotrichum (Haw. ex Schult. & Schult. f.) Krendl: Sie kommt von Osteuropa bis zur westlichen Türkei vor.[6]
-
Galium album subsp. suberectum (Klokov) Michalk.: Sie gedeiht in den östlichen Karpaten.[3]
-
Galium amatymbicum Eckl. & Zeyh.[3]
-
Galium amblyophyllum Schrenk[3]
-
Galium amorginum Halácsy[3]
-
Galium andrewsii A.Gray[3]
-
Galium andringitrense Homolle ex Puff[3]
-
Galium anfractum Sommier & Levier[3]
-
Galium anguineum Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium angulosum A.Gray[3]
-
Galium angustifolium Nutt.[3]
-
Galium angustissimum (Hausskn. ex Bornm.) Ehrend.[3]
-
Ungleichblättriges Labkraut oder Alpen-Labkraut (Galium anisophyllon Vill.)[3][6]
-
Galium ankaratrense Homolle ex Puff[3]
-
Galium antarcticum Hook. f.[3]
-
Galium antitauricum Ehrend.[3]
-
Galium antuneziae Dempster[3]
-
Kletten-Labkraut, auch Klebriges Labkraut (Galium aparine L.)[3][6]
-
Galium aparinoides Forssk.[3]
-
Galium aragonesii Sennen[3]
-
Galium araucanum Phil.[3]
-
Galium arenarium Loisel.[3]
-
Galium arequipicum Dempster[3]
-
Galium aretioides Boiss.[3]
-
Galium argense Dempster & Ehrend.[3]
-
Grannen-Labkraut (Galium aristatum L.)[3][6]
-
Galium arkansanum A.Gray[3]
-
Galium armenum Schanzer[3]
-
Galium ascendens Willd. ex Spreng.[3]
-
Galium aschenbornii Schauer[3]
-
Galium asparagifolium Boiss. & Heldr.[3]
-
Galium asperifolium Wall.[3]
-
Galium asperuloides Edgew.[3]
-
Galium asprellum Michx.[3]
-
Galium atherodes Spreng.[3]
-
Galium atlanticum Pomel[3]
-
Galium aucheri Boiss.[3]
-
Galium auratum Klokov[3]
-
Galium australe DC.[3]
-
Österreichisches Labkraut (Galium austriacum Jacq.)[3][6]
-
Galium avascense Krendl[3]
-
Galium azerbayjanicum Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium azuayicum Dempster[3]
-
Galium babadaghense Yıld.[3]
-
Galium baeticum (Rouy) Ehrend. & Krendl[3]
-
Galium baghlanense Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium baillonii Brandza[3]
-
Galium baldense Spreng.[3]
-
Galium baldensiforme Hand.-Mazz.: Sie gedeiht in Höhenlagen von 2800 bis 4300 Metern in den chinesischen Provinzen Qinghai, Sichuan, Yunnan (nur in Lijiang) und in Tibet.[2]
-
Galium balearicum Briq.[3]
-
Galium ×barcinonense Sennen (= Galium lucidum × Galium maritimum): Sie kommt nur in Spanien vor.[3]
-
Galium basalticum Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium baytopianum Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium beckhausianum G.H.Loos[3]
-
Galium belizianum Ortega Oliv., Devesa & Rodr.Riaño[3]
-
Galium bellatulum Klokov[3]
-
Galium bermudense L.[3]
-
Galium bifolium S.Watson[3]
-
Galium bigeminum Griseb.[3]
-
Galium binifolium N.A.Wakef.[3]
-
Galium blinii H.Lév.: Sie gedeiht in Höhenlagen von 800 bis 3000 Metern in den chinesischen Provinzen Guizhou, Hubei, Shaanxi, Sichuan, Yunnan und in Tibet.[2]
-
Galium boissierianum (Steud.) Ehrend. & Krendl[3]
-
Galium bolanderi A.Gray[3]
-
Nordisches Labkraut (Galium boreale L.)[3][6]
-
Galium boreoaethiopicum Puff[3]
-
Galium bornmuelleri Hausskn. ex Bornm.[3]
-
Galium bourgaeanum Coss. ex Batt.[3]
-
Galium boyacanum Dempster[3]
-
Galium brachyphyllum Schult.[3]
-
Galium bracteatum Boiss.[3]
-
Galium bredasdorpense Puff[3]
-
Galium brenanii Ehrend. & Verdc.[3]
-
Galium brevifolium Sm.[3]
-
Galium breviramosum Krendl[3]
-
Galium brockmannii Briq.[3]
-
Galium broterianum Boiss. & Reut.[3]
-
Galium brunneum Munby[3]
-
Galium bryoides Merr. & L.M.Perry[3]
-
Galium buchtienii Dempster[3]
-
Galium ×buekkense Hulják (= Galium abaujense × Galium vernum): Sie kommt nur in Ungarn vor.[3]
-
Galium bullatum Lipsky[3]
-
Galium bulliforme I.Thomps.[3]
-
Galium bungei Steud.[3]
-
Galium bungoniense I.Thomps.[3]
-
Galium buschiorum Mikheev[3]
-
Galium bussei K.Schum. & K.Krause[3]
-
Galium buxifolium Greene[3]
-
Galium cajamarcense Dempster[3]
-
Galium californicum Hook. & Arn.[3]
-
Galium caminianum Schult.[3]
-
Galium campanelliferum Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium campylotrichum Nazim. & Ehrend.[3]
-
Galium canescens Kunth[3]
-
Galium cankiriense Yıld.[3]
-
Galium canum Req. ex DC.: Es gibt seit 2010 vier Unterarten:[3]
-
Galium canum subsp. antalyense Ehrend.: Sie kommt in der südlichen Türkei vor.[3]
-
Galium canum Req. ex DC. subsp. canum: Sie kommt von der Türkei bis ins westliche Syrien, in Zypern, in Saudi-Arabien und im nördlichen Ägypten vor.[3]
-
Galium canum subsp. ovatum Ehrend.: Sie kommt in Kreta, in Israel und in der Türkei vor.[3]
-
Galium canum subsp. ulukislaense Yıld.: Sie wurde 2010 aus der Türkei erstbeschrieben.[3]
-
Galium capense Thunb.: Es gibt drei Unterarten.[3]
-
Galium capitatum Bory & Chaub.[3]
-
Galium cappadocicum Boiss.[3]
-
Galium caprarium Natali[3]
-
Galium capreum Krendl[3]
-
Galium carmenicola Dempster[3]
-
Galium ×carmineum Beauverd (= Galium anisophyllon × Galium pumilum × Galium rubrum): Sie kommt nur in den Südalpen vor.[3]
-
Galium carterae Dempster[3]
-
Galium caspicum Steven[3]
-
Galium cassium Boiss.[3]
-
Galium catalinense A.Gray[3]
-
Galium ×centroniae Cariot (= Galium pumilum × Galium rubrum): Sie kommt in den Alpen vor.[3]
-
Galium ceratoamanianum Ehrend.[3]
-
Galium ceratocarpon Boiss.[3]
-
Galium ceratophylloides Hook. f.[3]
-
Galium ceratopodum Boiss.[3]
-
Galium cespitosum Lam.[3]
-
Galium chaetopodum Rech. f.[3]
-
Galium chekiangense Ehrend.: Sie gedeiht in tiefergelegenen Bergwäldern in Höhenlagen von etwa 1400 Metern in den chinesischen Provinzen Fujian sowie Zhejiang.[2]
-
Galium chloroionanthum K.Schum.[3]
-
Galium chloroleucum Fisch. & C.A.Mey.[3]
-
Galium ciliare Hook. f.[3]
-
Galium cilicicum Boiss.[3]
-
Galium cinereum All.[3]
-
Galium circae Krendl[3]
-
Galium circaezans Michx.[3]
-
Galium clausonis Pomel[3]
-
Galium clementis Eastw.[3]
-
Galium cliftonsmithii (Dempster) Dempster & Stebbins[3]
-
Galium collomiae J.T.Howell[3]
-
Galium coloradoense W.Wight[3]
-
Galium comberi Dempster[3]
-
Galium cometerhizon Lapeyr.[3]
-
Galium compactum Ehrend. & McGill.[3]
-
Galium concatenatum Coss.[3]
-
Galium concinnum Torr. & A.Gray[3]
-
Galium confertum Royle ex Hook. f.[3]
-
Galium conforme Krendl[3]
-
Galium consanguineum Boiss.[3]
-
Galium coriaceum Bunge[3]
-
Galium cornigerum Boiss. & Hausskn.[3]
-
Galium coronadoense Dempster[3]
-
Galium correllii Dempster[3]
-
Galium corsicum Spreng.[3]
-
Galium corymbosum Ruiz & Pav.[3]
-
Galium cossonianum Jafri[3]
-
Galium cotinoides Cham. & Schltdl.[3]
-
Galium cracoviense Ehrend.[3]
-
Galium crassifolium W.C.Chen: Dieser Endemit gedeiht in Tälern an offenen Standorten in Höhenlagen von etwa 800 Metern nur in Zhenba in Shanxi.[2]
-
Galium craticulatum R.R.Mill[3]
-
Galium crespianum Rodr.[3]
-
Galium cryptanthum Hemsl.[3]
-
Galium curvihirtum Ehrend. & McGill.[3]
-
Galium cuspidulatum Miq.[3]
-
Galium cyllenium Boiss. & Heldr.[3]
-
Galium czerepanovii Pobed.[3]
-
Galium dahuricum Turcz. ex Ledeb.[3]
-
Galium davisii Ehrend.[3]
-
Galium debile Desv.[3]
-
Galium decorum Krendl[3]
-
Galium decumbens (Ehrend.) Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium degenii Bald. ex Degen[3]
-
Galium deistelii K.Krause[3]
-
Galium delicatulum Boiss. & Hohen.[3]
-
Galium demissum Boiss.[3]
-
Galium dempsterae B.L.Turner[3]
-
Galium densum Hook. f.[3]
-
Galium denticulatum Bartl. ex DC.[3]
-
Galium desereticum Dempster & Ehrend.[3]
-
Galium diabolense Dempster[3]
-
Galium dieckii Bornm.[3]
-
Galium diffusoramosum Dempster & Ehrend.[3]
-
Galium ×digeneum A.Kern. (= Galium sylvaticum × Galium verum): Sie kommt in Europa vor.[3]
-
Galium diphyllum (K.Schum.) Dempster[3]
-
Galium diploprion Boiss. & Hohen.[3]
-
Sparriges Labkraut (Galium divaricatum Pourr. ex Lam.)[3][6]
-
Galium domingense Iltis[3]
-
Galium dumosum Boiss.[3]
-
Galium duthiei R.Bhattacharjee[3]
-
Galium echinocarpum Hayata: Sie gedeiht in Bergwaldregionen auf grasbestandenen Standorten entlang von Entwässerungsgräben in Höhenlagen von 900 bis 3500 Metern nur in Taiwan.[2]
-
Galium ecuadoricum Dempster[3]
-
Galium ×effulgens Beck (= Galium lucidum × Galium verum): Sie kommt in Europa vor.[3]
-
Galium ehrenbergii Boiss.[3]
-
Galium elbursense Bornm. & Gauba[3]
-
Galium elegans Wall. ex Roxb.[3]
-
Hohes Labkraut (Galium elongatum C.Presl)[3][6]
-
Galium emeryense Dempster & Ehrend.[3]
-
Galium ephedroides Willk.[3]
-
Galium equisetoides (Cham. & Schltdl.) Standl.[3]
-
Galium ericoides Lam.[3]
-
Galium eriocarpum Bartl. ex DC.[3]
-
Galium eruptivum Krendl[3]
-
Galium erythrorrhizon Boiss. & Reut.[3]
-
Galium espiniacicum Dempster[3]
-
Galium estebanii Sennen[3]
-
Galium exaltatum Krendl[3]
-
Galium exile Hook. f.[3]
-
Galium exstipulatum P.H.Davis[3]
-
Galium exsurgens Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium extensum Krendl[3]
-
Galium falconeri R.Bhattacharjee[3]
-
Galium fendleri A.Gray[3]
-
Galium ferrugineum K.Krause[3]
-
Galium festivum Krendl[3]
-
Galium ×fictum E.G.Camus (= Galium glaucum × Galium mollugo): Sie kommt nur in Frankreich vor.[3]
-
Galium filipes Rydb.[3]
-
Galium firmum Tausch[3]
-
Galium fissurense Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium fistulosum Sommier & Levier[3]
-
Galium flavescens Borbás ex Simonk.[3]
-
Galium flaviflorum (Trautv.) Mikheev[3]
-
Galium floribundum Sm.[3]
-
Galium foliosum Munby ex Burnat & Barbey[3]
-
Galium fontanesianum Pomel[3]
-
Galium formosense Ohwi: Dieser Endemit gedeiht im Gebirge entlang von Wegen, Straßen und offenen Gräben in Höhenlagen von 600 bis 3000 Metern nur im taiwanischen Kaohsiung.[2]
-
Galium forrestii Diels: Sie gedeiht auf Matten an Berghängen in Höhenlagen von 3000 bis 3200 Metern nur in Yajiang in Sichuan und Lijiang in Yunnan.[2]
-
Galium fosbergii Dempster[3]
-
Galium friedrichii N.Torres & al.[3]
-
Galium fruticosum Willd.[3]
-
Galium fuegianum Hook. f.[3]
-
Galium fuscum M.Martens & Galeotti[3]
-
Galium galapagoense Wiggins[3]
-
Galium galiopsis (Hand.-Mazz.) Ehrend.[3]
-
Galium gaudichaudii DC.[3]
-
Galium geminiflorum Lowe[3]
-
Galium ghilanicum Stapf[3]
-
Galium gilliesii Hook. & Arn.[3]
-
Galium glaberrimum Hemsl.[3]
-
Galium glabrescens (Ehrend.) Dempster & Ehrend.[3]
-
Galium glabriusculum Ehrend.: Sie gedeiht auf alpinen Matten an Berghängen in Höhenlagen von 3800 bis 4700 Metern in den chinesischen Provinzen Gansu, Qinghai, Sichuan sowie in Xinjiang.[2]
-
Galium glaciale K.Krause[3]
-
Galium glandulosum Hand.-Mazz.: Sie gedeiht in Höhenlagen von 2300 bis 3900 Metern in den chinesischen Provinzen Sichuan, Yunnan sowie in Tibet.[2]
-
Galium glaucophyllum Em.Schmid[3]
-
Blaugrünes Labkraut (Galium glaucum L.)[3][6]
-
Galium globuliferum Hub.-Mor. & Reese[3]
-
Galium gracilicaule Bacigalupo & Ehrend.[3]
-
Galium graecum L.[3]
-
Galium grande McClatchie[3]
-
Galium grayanum Ehrend.[3]
-
Galium gymnopetalum Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium hainesii Schönb.-Tem.[3]
-
Galium hallii Munz & I.M.Johnst.[3]
-
Galium hardhamae Dempster[3]
-
Galium hatschbachii Dempster[3]
-
Galium haussknechtii Ehrend.[3]
-
Galium heldreichii Halácsy[3]
-
Galium hellenicum Krendl[3]
-
Galium hexanarium Knjaz.[3]
-
Galium hierochuntinum Bornm.[3]
-
Galium hierosolymitanum L.[3]
-
Galium hilendiae Dempster & Ehrend.[3]
-
Galium ×himmelbaurianum (Ronniger) Soó (= Galium humifusum × Galium verum): Sie kommt vom nordöstlichen Bulgarien bis zur Ukraine vor.[3]
-
Galium hintoniorum B.L.Turner[3]
-
Galium hirtiflorum Req. ex DC.: Sie kommt im Himalaja in Indien, Bhutan sowie Nepal vor und man vermutet, dass sie auch in Tibet vorkommt.[2]
-
Galium hirtum Lam.[3]
-
Galium hoffmeisteri (Klotzsch) Ehrend. & Schönb.-Tem. ex R.R.Mill[2]
-
Galium homblei De Wild.[3]
-
Galium huancavelicum Dempster[3]
-
Galium huber-morathii Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium humifusum M.Bieb.[3]
-
Galium humile Cham. & Schltdl.: Sie gedeiht im Gebirge in Höhenlagen von etwa 2000 Metern nur in Yichang in Hubei und in Kunshan in Jiangsu.[3]
-
Galium ×hungaricum A.Kern. (= Galium mollugo × Galium schultesii): Sie kommt nur in Ungarn vor.[3]
-
Galium hupehense Pamp.[2]
-
Galium ×huteri A.Kern. (= Galium laevigatum × Galium lucidum): Sie kommt nur im nördlichen Italien vor.[3]
-
Galium hypocarpium (L.) Endl. ex Griseb.[3]
-
Galium hypotrichium A.Gray[3]
-
Galium hypoxylon Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium hyrcanicum C.A.Mey.[3]
-
Galium hystricocarpum Greenm.[3]
-
Galium idubedae (Pau & Debeaux) Pau ex Ehrend.[3]
-
Galium iltisii Dempster[3]
-
Galium incanum Sm.: Es gibt sechs Unterarten:[3]
-
Galium incanum subsp. centrale Ehrend.: Sie kommt in der südwestlichen sowie südlichen Türkei vor.[3]
-
Galium incanum subsp. creticum Ehrend.: Dieser Endemit kommt nur auf Kreta vor.[3]
-
Galium incanum subsp. elatius (Boiss.) Ehrend.: Sie kommt von der östlichen Türkei bis zum Libanon und bis Transkaukasien vor.[3]
-
Galium incanum Sm. subsp. incanum: Sie kommt von Griechenland bis zur Türkei und bis Jordanien vor.[3]
-
Galium incanum subsp. libanoticum Ehrend.: Sie kommt in der südlichen Türkei, im südwestlichen Syrien und im Libanon vor.[3]
-
Galium incanum subsp. pseudocornigerum Ehrend.: Sie kommt in der zentralen Türkei vor.[3]
-
Galium inconspicuum Phil.[3]
-
Galium incrassatum Halácsy[3]
-
Galium incurvum Sibth. & Sm.[3]
-
Galium innocuum Miq.[2]
-
Galium insulare Krendl[3]
-
Glattes Labkraut oder Schultes Labkraut (Galium intermedium Schult., Syn.: Galium schultesii Vest, Galium aristatum subsp. schultesii (Vest) Nyman)[3][6]
-
Galium intricatum Margot & Reut.[3]
-
Galium ionicum Krendl[3]
-
Galium iranicum Hausskn. ex Bornm.[3]
-
Galium irinae Pachom.[3]
-
Galium isauricum Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium ×jansenii Kloos (= Galium sylvaticum × Galium mollugo): Sie kommt in Europa vor.[3]
-
Galium japonicum Makino[3]
-
Galium ×jarynae Wol. (= Galium aristatum × Galium mollugo): Sie kommt nur in Frankreich vor.[3]
-
Galium javalambrense López Udias, Mateo & M.B.Crespo[3]
-
Galium javanicum Blume[3]
-
Galium jemense Kotschy[3]
-
Galium jepsonii Hilend & J.T.Howell[3]
-
Galium johnstonii Dempster & Stebbins[3]
-
Galium jolyi Batt.[3]
-
Galium judaicum Boiss.[3]
-
Galium jungermannioides Boiss.[3]
-
Galium junghuhnianum Miq.[3]
-
Galium juniperinum Standl.[3]
-
Galium kaganense R.Bhattacharjee[3]
-
Galium kahelianum Deflers[3]
-
Galium kamtschaticum Steller ex Schult.[3]
-
Galium karakulense Pobed.[3]
-
Galium karataviense (Pavlov) Pobed.: Sie ist in Zentralasien und in den chinesischen Provinzen Gansu, Hebei, Heilongjiang, Nei Mongol, Ningxia, Qinghai, Shanxi, Sichuan sowie in Xinjiang weitverbreitet.[2]
-
Galium kasachstanicum Pachom.[3]
-
Galium kenyanum Verdc.[3]
-
Galium kerneri Degen & Dörfl.[3]
-
Galium khorasanense Griff.[3]
-
Galium kikumuyura Ohwi[3]
-
Galium killipii Dempster & Ehrend.[3]
-
Galium kinuta Nakai & H.Hara: Sie ist in Japan, Korea und in den chinesischen Provinzen Gansu, Hebei, Henan, Hubei, Liaoning, Shaanxi, Shanxi, Sichuan sowie in Xinjiang verbreitet.[2]
-
Galium kitaibelianum Schult.[3]
-
Galium ×kondratjukii Ostapko (= Galium cincinnatum × Galium tomentosum): Sie kommt nur in der Ukraine vor.[3]
-
Galium kuetzingii Boiss. & Buhse[3]
-
Galium kunmingense Ehrend.: Sie gedeiht im offenen Grasland und an Felshängen in Höhenlagen von 1900 bis 2500 Metern nur im zentralen Yunnan.[2]
-
Galium kurdicum Boiss. & Hohen.[3]
-
Galium labradoricum (Wiegand) Wiegand[3]
-
Galium laconicum Boiss. & Heldr.[3]
-
Galium lacrimiforme Dempster[3]
-
Galium laevigatum L.[3]
-
Galium lahulense Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium lanceolatum (Torr. & A.Gray) Torr.[3]
-
Galium lanuginosum Lam.[3]
-
Galium ×lanulosum Ostapko (= Galium humifusum × Galium tomentosum): Sie kommt nur in der Ukraine vor.[3]
-
Galium lasiocarpum Boiss.[3]
-
Galium latifolium Michx.[3]
-
Galium latoramosum Clos[3]
-
Galium leiocarpum I.Thomps.[3]
-
Galium leptogonium I.Thomps.[3]
-
Galium leptum Phil.[3]
-
Galium libanoticum Ehrend.[3]
-
Galium lilloi Hicken[3]
-
Galium ×lindbergii Giraudias: Sie kommt in den Pyrenäen vor.[3]
-
Galium linearifolium Turcz.: Sie kommt in Korea und in den chinesischen Provinzen Hebei, Hubei sowie Liaoning vor.[2]
-
Galium liratum N.A.Wakef.[3]
-
Galium litorale Guss.[3]
-
Galium lovcense Urum.[3]
-
Glänzendes Labkraut oder Glanz-Labkraut (Galium lucidum All.)[3][6]
-
Galium macedonicum Krendl[3]
-
Galium magellanicum Hook. f.[3]
-
Galium magellense Ten.[3]
-
Galium magnifolium (Dempster) Dempster[3]
-
Galium mahadivense G.Singh[3]
-
Galium malickyi Krendl[3]
-
Galium mandonii Britton[3]
-
Galium maneauense P.Royen[3]
-
Galium marchandii Roem. & Schult.[3]
-
Galium margaceum Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium margaritaceum A.Kern.[3]
-
Galium maritimum L.[3]
-
Galium martirense Dempster & Stebbins[3]
-
Galium masafueranum Skottsb.[3]
-
Galium matthewsii A.Gray[3]
-
Galium maximowiczii (Kom.) Pobed.[3]
-
Galium mechudoense Dempster[3]
-
Galium megacyttarion R.R.Mill[3]
-
Galium megalanthum Boiss.[3]
-
Schweizer Labkraut (Galium megalospermum All.)[3][6]
-
Galium megapotamicum Spreng.[3]
-
Galium melanantherum Boiss.[3]
-
Honig-Labkraut (Galium meliodorum (Beck) Fritsch)[3][6]
-
Galium membranaceum Ehrend.[3]
-
Galium mexicanum Kunth[3]
-
Galium microchiasma Gilli[3]
-
Galium microlobum I.Thomps.[3]
-
Galium microphyllum A.Gray[3]
-
Galium migrans Ehrend. & McGill.[3]
-
Galium minutissimum T.Shimizu: Dieser Endemit gedeiht im Gebirge in Höhenlagen von 1800 bis 2400 Metern nur im taiwanischen Landkreis Hualien.[2]
-
Galium minutulum Jord.[3]
-
Galium mirum Rech. f.[3]
-
Galium mite Boiss. & Hohen.[3]
-
Galium moldavicum (Dobrocz.) Franco[3]
-
Wiesen-Labkraut (Galium mollugo L.)[3][6]
-
Galium monachinii Boiss. & Heldr.[3]
-
Galium monasterium Krendl[3]
-
Galium monticolum Sond.[3]
-
Galium montis-arerae Merxm. & Ehrend.[3]
-
Galium moralesianum Ortega Oliv. & Devesa[3]
-
Galium moranii Dempster[3]
-
Galium morii Hayata: Dieser Endemit gedeiht im Gebirge in Höhenlagen von 2500 bis 3400 Metern nur im taiwanischen Landkreis Chiayi.[2]
-
Galium mucroniferum Sond.[3]
-
Galium muelleri (K.Schum.) Dempster[3]
-
Galium multiflorum Kellogg[3]
-
Galium munzii Hilend & J.T.Howell[3]
-
Galium murale (L.) All.[3]
-
Galium murbeckii Maire[3]
-
Galium muricatum W.Wight[3]
-
Galium ×mutabile Besser (= Galium mollugo × Galium verum): Sie kommt in Europa vor.[3]
-
Galium nabelekii Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium nakaii Kudô[3]
-
Galium nankotaizanum Ohwi: Sie gedeiht unter Sträuchern und in Felsspalten in Höhenlagen von 3000 bis 3500 Metern in Taiwan nur in den Landkreisen Hualien, Nantou sowie Yilan.[2]
-
Galium ×neglectum Le Gall ex Gren. & Godr. (= Galium album × Galium arenarium): Sie kommt vom westlichen Frankreich bis Spanien vor.[3]
-
Galium nepalense Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium nevadense Boiss. & Reut.[3]
-
Galium nigdeense Yıld.[3]
-
Galium nigricans Boiss.[3]
-
Galium nigroramosum (Ehrend.) Dempster[3]
-
Galium nolitangere Ball[3]
-
Norisches Labkraut (Galium noricum Ehrend.)[3]
-
Galium normanii Dahl[3]
-
Galium novoguineense Diels[3]
-
Galium noxium (A.St.-Hil.) Dempster[3]
-
Galium numidicum Pomel[3]
-
Galium nupercreatum Popov[3]
-
Galium nuttallii A.Gray[3]
-
Galium obliquum Vill.[3]
-
Galium obovatum Kunth[3]
-
Galium obtusum Bigelow[3]
-
Galium octonarium (Klokov) Pobed.[3]
-
Waldmeister (Galium odoratum (L.) Scop.)[3][6]
-
Galium oelandicum Ehrend.[3]
-
Galium olgae Klokov[3]
-
Galium olivetorum Le Houér[3]
-
Galium olympicum Boiss.[3]
-
Galium ophiolithicum Krendl[3]
-
Galium oreganum Britton[3]
-
Galium oreophilum Krendl[3]
-
Galium oresbium Greenm.[3]
-
Galium orizabense Hemsl.[3]
-
Galium oshtenicum Ehrend. & Schanzer ex Mikheev[3]
-
Galium ossirwaense K.Krause[3]
-
Galium ostenianum (Standl.) Dempster[3]
-
Galium ovalleanum Phil.[3]
-
Galium pabulosum Sommier & Levier[3]
-
Galium palaeoitalicum Ehrend.[3]
- Echtes Sumpf-Labkraut (Galium palustre L.)[3][6]
-
Galium pamiroalaicum Pobed.[3]
-
Galium pamphylicum Boiss. & Heldr.[3]
-
Galium paniculatum (Bunge) Pobed.: Sie kommt in Russland und in Xinjiang vor.[2]
-
Galium papilliferum Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium papillosum Lapeyr.[3]
-
Galium papuanum Wernham[3]
-
Galium paradoxum Maxim.[3]
-
Galium parishii Hilend & J.T.Howell[3]
-
Pariser Labkraut (Galium parisiense L.)[3][6]
-
Galium parvulum Hub.-Mor. ex Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium paschale Forssk.[3]
-
Galium pastorale Krendl[3]
-
Galium patzkeanum G.H.Loos[3]
-
Galium peloponnesiacum Ehrend. & Krendl[3]
-
Galium penduliflorum Boiss.[3]
-
Galium pendulum Greenm.[3]
-
Galium penicillatum Boiss.[3]
-
Galium pennellii Dempster[3]
-
Galium peplidifolium Boiss.[3]
-
Galium perralderi Coss.[3]
-
Galium peruvianum Dempster & Ehrend.[3]
-
Galium pestalozzae Boiss.[3]
-
Galium petrae Oliv. ex Hart[3]
-
Galium philippianum Dempster[3]
-
Galium philippinense Merr.[3]
-
Galium philistaeum Boiss.[3]
-
Galium pilosum Aiton[3]
-
Galium pisiferum Boiss.[3]
-
Galium pisoderium Krendl[3]
-
Galium platygalium (Maxim.) Pobed.[3]
-
Galium plumosum Rusby[3]
-
Galium poiretianum Ball[3]
-
Galium pojarkovae Pobed.[3]
-
Galium polyacanthum (Baker) Puff[3]
-
Galium polyanthum I.Thomps.[3]
-
Weißgelb-Labkraut (Galium ×pomeranicum Retz. = Galium album × Galium verum): Sie kommt von Europa bis zur Türkei vor.[3][6]
-
Galium porrigens Dempster[3]
-
Galium praemontanum Mardal.[3]
-
Galium praetermissum Greenm.[3]
-
Galium × pralognense Beauverd (= Galium pumilum × Galium verum): Sie kommt nur in Frankreich vor.[3]
-
Galium prattii Cufod.: Dieser Endemit gedeiht in Tälern und offenen Standstandorten der montanen Zone in Höhenlagen von 3100 bis 3700 Metern nur in Kangding in Sichuan.[2]
-
Galium pringlei Greenm.[3]
-
Galium problematicum (Ehrend.) Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium procurrens Ehrend.[3]
-
Galium productum Lowe[3]
-
Galium ×prolazense Nyár. (= Galium album × Galium flavescens): Sie kommt nur in Rumänien vor.[3]
-
Galium proliferum A.Gray[3]
-
Galium propinquum A.Cunn.[3]
-
Galium pruinosum Boiss.[3]
-
Galium pseudoaristatum Schur[3]
-
Galium ×pseudoboreale Klokov (= Galium boreale × Galium rubioides): Sie kommt in der Ukraine und im europäischen Russland vor.[3]
-
Galium pseudocapitatum Hub.-Mor. ex Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium pseudohelveticum Ehrend.[3]
-
Galium pseudokurdicum (Ehrend.) Schönb.-Tem.[3]
-
Galium pseudorivale Tzvelev[3]
-
Galium pseudotriflorum Dempster & Ehrend.[3]
-
Galium psilocladum Ehrend.[3]
-
Galium pterocarpum Ehrend.[3]
-
Galium pulvinatum Boiss.[3]
-
Galium pumilio Standl.[3]
-
Triften-Labkraut, Niederes Labkraut, Heide-Labkraut (Galium pumilum Murray)[3][6]
-
Galium pusillosetosum H.Hara[2]
-
Galium pusillum L.[3]
-
Galium pyrenaicum Gouan[3]
-
Galium qaradaghense Schönb.-Tem.[3]
-
Galium ×querceticola Wol. (= Galium abaujense subsp. polonicum × Galium intermedium): Sie kommt nur in Polen vor.[3]
-
Galium quichense Dempster[3]
-
Galium radulifolium Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium ramboi Dempster[3]
-
Galium rebae R.R.Mill[2]
-
Galium reiseri Halácsy[3]
-
Galium ×retzii Bouchard: Diese Hybride aus Galium papillosum × Galium verum kommt nur in den französischen östlichen Pyrenäen vor.[3]
-
Galium rhodopeum Velen.[3]
-
Galium richardianum (Gillies ex Hook. & Arn.) Endl. ex Walp.[3]
-
Galium rigidifolium Krendl[3]
-
Galium rivale (Sibth. & Sm.) Griseb.[3]
-
Galium roddii Ehrend. & McGill.[3]
-
Galium rosellum (Boiss.) Boiss. & Reut.[3]
-
Rundblatt-Labkraut, auch Rundblättriges Laubkraut (Galium rotundifolium L.)[3][6]
-
Galium rourkei Puff[3]
-
Galium rubidiflorum Dempster[3]
-
Galium rubioides L.[3]
-
Galium rubrum L.[3]
-
Galium runcinatum Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium rupifragum Ehrend.: Dieser Endemit gedeiht in Bergregionen auf Felsen in Höhenlagen von etwa 1800 Metern nur in Pingbian in Yunnan.[2]
-
Galium ruwenzoriense (Cortesi) Ehrend.[3]
-
Galium rzedowskii Dempster[3]
-
Galium sacrorum Krendl[3]
-
Galium saipalense Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium salsugineum Krylov & Serg.[3]
-
Galium salwinense Hand.-Mazz.: Sie gedeiht an schattigen Standorten auf Felsen in Wäldern in Höhenlagen von 1700 bis 2800 Metern in Sichuan und in Yunnan nur in Gongshan.[2]
-
Galium samium Krendl[3]
-
Galium samuelssonii Ehrend.[3]
-
Galium saturejifolium Trevir.[3]
-
Galium saurense Litv.[2]
-
Harzer Labkraut (Galium saxatile L., Syn.: Galium harcynicum Weigel, Galium pawlowskii Kucowa, Galium pumilum subsp. saxatile (L.) Dostál)[3][6]
-
Galium saxosum (Chaix) Breistr.[3]
-
Galium scabrelloides Puff[3]
-
Galium scabrellum K.Schum.[3]
-
Galium scabrifolium (Boiss.) Hausskn.[3]
-
Galium scabrum L.[3]
-
Galium schlumbergeri Boiss.[3]
-
Galium ×schmidelyi Chenevard & W.Wolf: Diese Hybride aus Galium mollugo × Galium rubrum kommt in Mitteleuropa vor.[3]
-
Galium schmidii Arrigoni[3]
-
Galium ×schneebergense Ronniger: Diese Hybride aus Galium anisophyllon × Galium meliodorum kommt in Österreich vor.[3]
-
Galium schoenbeck-temesyae Ehrend.[3]
-
Galium scioanum Chiov.[3]
-
Galium scopulorum Schönb.-Tem.[3]
-
Galium seatonii Greenm.[3]
-
Galium sellowianum (Cham.) Walp.[3]
-
Galium semiamictum Klokov[3]
-
Galium serpenticum Dempster[3]
-
Galium serpylloides Royle ex Hook. f.: Sie kommt Indien sowie Nepal in Tibet nur in Lhünzê vor.[2]
-
Galium setaceum Lam.[3]
-
Galium setuliferum Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium shanense R.Bhattacharjee[3]
-
Galium shepardii Post[3]
-
Galium shepherdii Jung-Mend.[3]
-
Galium sichuanense Ehrend.: Dieser Endemit gedeiht in Bergwäldern in Höhenlagen von 3200 bis 4000 Metern nur in Daocheng in Sichuan.[2]
-
Galium sidamense Chiov. ex Chiarugi[3]
-
Galium sieheanum Ehrend.[3]
-
Galium simense Fresen.[3]
-
Galium similii Pavlov[3]
-
Galium sinaicum (Delile ex Decne.) Boiss.[3]
-
Galium smithreitzii Dempster[3]
-
Galium sojakii Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium songaricum Schrenk[3]
-
Galium sorgerae Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium sparsiflorum W.Wight[3]
-
Galium spathulatum I.Thomps.[3]
-
Galium speciosum Krendl[3]
-
Galium sphagnophilum (Greenm.) Dempster[3]
-
Kleinfrüchtiges Kletten-Labkraut, auch Saat-Labkraut, Unechtes Labkraut, Acker-Labkraut, Großblütiges Labkraut (Galium spurium L.)[3][6]
-
Galium stellatum Kellogg[3]
-
Galium stenophyllum Baker[3]
-
Galium stepparum Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Sterners Labkraut (Galium sterneri Ehrend.)[3][6]
-
Galium subfalcatum Nazim. & Ehrend.[3]
-
Galium subnemorale Klokov & Zaver.[3]
-
Galium subtrifidum Reinw. ex Blume[3]
-
Galium subtrinervium Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium subuliferum Sommier & Levier[3]
-
Galium subvelutinum (DC.) K.Koch[3]
-
Galium subvillosum Sond.[3]
-
Schwedisches Labkraut (Galium sudeticum Tausch)[3][6]
-
Galium suecicum (Sterner) Ehrend.[3]
-
Galium suffruticosum Hook. & Arn.[3]
-
Galium sungpanense Cufod.: Sie gedeiht in größeren Höhenlagen bis zu 3300 Metern in den chinesischen Provinzen Hebei, Sichuan sowie in Xinjiang.[2]
-
Galium surinamense Dempster[3]
-
Wald-Labkraut (Galium sylvaticum L.)[3][6]
-
Galium taiwanense Masam.: Sie gedeiht an Berghängen in Höhenlagen von 200 bis 2100 Metern nur im nördlichen Taiwan.[2]
-
Galium takasagomontanum Masam.: Sie gedeiht in Berg-Nadelwäldern in Höhenlagen von etwa 2800 Metern in Taiwan.[2]
-
Galium talaveranum Ortega Oliv. & Devesa[3]
-
Galium tanganyikense Ehrend. & Verdc.[3]
-
Galium tarokoense Hayata: Sie gedeiht an schattigen Standorten in Substraten über Kalkstein in Höhenlagen von 1400 bis 2700 Metern in Taiwan.[2]
-
Galium taygeteum Krendl[3]
-
Galium tendae Rchb. f.[3]
-
Galium tenuissimum M.Bieb.[3]
-
Galium terrae-reginae Ehrend. & McGill.[3]
-
Galium tetraphyllum Nazim. & Ehrend.[3]
-
Galium texense A.Gray[3]
-
Galium thasium Stoj. & Kitanov[3]
-
Galium thiebautii Ehrend.[3]
-
Galium thracicum Krendl[3]
-
Galium thunbergianum Eckl. & Zeyh.[3]
-
Galium thymifolium Boiss. & Heldr.[3]
-
Galium tianschanicum Popov[3]
-
Galium timeroyi Jord.[3]
-
Galium tinctorium L.[3]
-
Galium tmoleum Boiss.[3]
-
Galium tokyoense Makino[3]
-
Galium tolosianum Boiss. & Kotschy[3]
-
Galium tomentosum Thunb.[3]
-
Galium tortumense Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium transcarpaticum Stojko & Tasenk.[3]
-
Galium trichocarpum DC.[3]
-
Dreihörniges Labkraut (Galium tricornutum Dandy)[3][6]
-
Dreispaltiges Labkraut (Galium trifidum L.)[3]
-
Galium trifloriforme Kom.[3]
-
Dreiblütiges Labkraut (Galium triflorum Michx.)[3][6]
-
Galium trilobum Colenso[3]
-
Galium trinioides Pomel[3]
-
Galium trojanum Ehrend.[3]
-
Traunsee-Labkraut (Galium truniacum (Ronniger) Ronniger)[3][6]
-
Galium tubiflorum Ehrend.[3]
-
Galium tuncelianum Yıld.[3]
-
Galium tunetanum Lam.[3]
-
Galium turgaicum Knjaz.[3]
-
Galium turkestanicum Pobed.: Sie kommt in Russland und Kasachstan vor und es wird vermutet, dass sie auch in Xinjiang vorkommt.[2]
-
Galium tyraicum Klokov[3]
-
Moor-Labkraut (Galium uliginosum L.)[3][6]
-
Galium uncinulatum DC.[3]
-
Galium undulatum Puff[3]
-
Galium uniflorum Michx.[3]
-
Galium uruguayense Bacigalupo[3]
-
Galium valantioides M.Bieb.[3]
-
Mährisches Labkraut (Galium valdepilosum Heinr.Braun)[3][6]
-
Galium valentinum Lange[3]
-
Galium vartanii Grossh.[3]
-
Galium vassilczenkoi Pobed.[3]
-
Galium velenovskyi Ancev[3]
-
Anis-Labkraut (Galium verrucosum Huds.)[3][6]
-
Galium verticillatum Danthoine ex Lam.[3][6]
-
Galium verum L.: Mit mehreren Unterarten und Varietäten, darunter:[3]
-
Galium verum subsp. asiaticum (Nakai) T.Yamaz.
-
Galium verum subsp. glabrescens Ehrend.
-
Echtes Labkraut (Galium verum L. subsp. verum)[6]
-
Wirtgen-Labkraut Galium verum subsp. wirtgenii (F.W.Schultz) Oborny(Syn. Galium wirtgenii F.W.Schultz)[6]
-
Galium ×viciosorum Sennen & Pau: Diese Hybride aus Galium maritimum × Galium verum kommt nur im nordöstlichen Spanien vor.[3]
-
Galium vile (Cham. & Schltdl.) Dempster[3]
-
Galium violaceum Krendl[3]
-
Galium virgatum Nutt.[3]
-
Galium viridiflorum Boiss. & Reut.[3]
-
Galium viscosum Vahl[3]
-
Galium volcanense Dempster[3]
-
Galium volhynicum Pobed.[3]
-
Galium watsonii (A.Gray) A.Heller[3]
-
Galium weberbaueri K.Krause[3]
-
Galium wendelboi Ehrend. & Schönb.-Tem.[3]
-
Galium werdermannii Standl.[3]
-
Galium wigginsii Dempster[3]
-
Galium wrightii A.Gray[3]
-
Galium xeroticum (Klokov) Pobed.[3]
-
Galium xylorrhizum Boiss. & A.Huet[3]
-
Galium yunnanense H.Hara & C.Y.Wu: Sie gedeiht in Wäldern, auf Bergwiesen und an Ufern von Fließgewässern in Höhenlagen von 700 bis 3300 Metern in den chinesischen Provinzen Gansu, Guangxi, Guizhou, Hunan, Sichuan sowie Yunnan.[2]
-
Galium zabense Ehrend.[3]
Inhaltsstoffe und Nutzung
Die Galium-Arten enthalten das Labferment. Aus den Wurzeln wurde früher ähnlich wie beim verwandten Färberkrapp rote Farbe für Textilien gewonnen.
Quellen
- Robert E. Preston, Lauramay T. Dempster, 2013: Galium Eintrag in der Jepson eFlora.
- Tao Chen, Friedrich Ehrendorfer: In: Flora of China Editorial Committee: Wu Zheng-yi, Peter H. Raven & Deyuan Hong (Hrsg.): Flora of China, Volume 19 – Cucurbitaceae through Valerianaceae, with Annonaceae and Berberidaceae, Science Press und Missouri Botanical Garden Press, Beijing und St. Louis, 28. Februar 2011, ISBN 978-1-935641-04-9. Galium, S. 104 - textgleich online wie gedrucktes Werk.
- H. R. Coleman: Datenblatt Galium in der Western Australian Flora online.
Einzelnachweise
-
↑ /http://www1.biologie.uni-hamburg.de/b-online/d04/kristall.htm
-
↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at Tao Chen, Friedrich Ehrendorfer: In: Flora of China Editorial Committee: Wu Zheng-yi, Peter H. Raven & Deyuan Hong (Hrsg.): Flora of China, Volume 19 - Cucurbitaceae through Valerianaceae, with Annonaceae and Berberidaceae, Science Press und Missouri Botanical Garden Press, Beijing und St. Louis, 28. Februar 2011, ISBN 978-1-935641-04-9. Galium, S. 104 - textgleich online wie gedrucktes Werk.
-
↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt bu bv bw bx by bz ca cb cc cd ce cf cg ch ci cj ck cl cm cn co cp cq cr cs ct cu cv cw cx cy cz da db dc dd de df dg dh di dj dk dl dm dn do dp dq dr ds dt du dv dw dx dy dz ea eb ec ed ee ef eg eh ei ej ek el em en eo ep eq er es et eu ev ew ex ey ez fa fb fc fd fe ff fg fh fi fj fk fl fm fn fo fp fq fr fs ft fu fv fw fx fy fz ga gb gc gd ge gf gg gh gi gj gk gl gm gn go gp gq gr gs gt gu gv gw gx gy gz ha hb hc hd he hf hg hh hi hj hk hl hm hn ho hp hq hr hs ht hu hv hw hx hy hz ia ib ic id ie if ig ih ii ij ik il im in io ip iq ir is it iu iv iw ix iy iz ja jb jc jd je jf jg jh ji jj jk jl jm jn jo jp jq jr js jt ju jv jw jx jy jz ka kb kc kd ke kf kg kh ki kj kk kl km kn ko kp kq kr ks kt ku kv kw kx ky kz la lb lc ld le lf lg lh li lj lk ll lm ln lo lp lq lr ls lt lu lv lw lx ly lz ma mb mc md me mf mg mh mi mj mk ml mm mn mo mp mq mr ms mt mu mv mw mx my mz na nb nc nd ne nf ng nh ni nj nk nl nm nn no np nq nr ns nt nu nv nw nx ny nz oa ob oc od oe of og oh oi oj ok ol om on oo op oq or os ot ou ov ow ox oy oz pa pb pc pd pe pf pg ph pi pj pk pl pm pn po pp pq pr ps pt pu pv pw px py pz qa qb qc qd qe qf qg qh qi qj qk ql qm qn qo qp qq qr qs qt qu qv qw qx qy qz ra rb rc rd re rf rg rh ri rj rk rl rm rn ro rp rq rr rs rt ru rv rw rx ry rz sa sb sc sd se sf sg sh si sj sk sl sm sn so sp sq sr ss st su sv sw sx sy sz ta tb tc td te tf tg th ti tj tk tl tm tn to tp tq tr ts tt tu tv tw tx ty tz ua ub uc ud ue uf ug uh ui uj uk ul um un uo up uq ur us ut uu uv uw ux uy uz va vb vc vd ve vf vg vh vi vj vk vl vm vn vo vp vq vr vs vt vu vv vw vx vy vz wa wb wc wd we wf wg wh wi wj wk wl wm wn wo wp wq wr ws wt wu wv ww wx wy wz xa xb xc xd xe xf xg xh xi xj Rafaël Govaerts, 2003: World Checklist of Selected Plant Families Database in ACCESS: 1-216203. The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew. Rafaël Govaerts (Hrsg.): Galium. In: World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) – The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, abgerufen am 4. Juni 2020.
-
↑ Valerie L. Soza & Richard G. Olmstead: Molecular systematics of tribe Rubieae (Rubiaceae): Evolution of major clades, development of leaf-like whorls, and biogeography. In: Taxon. Band 59, Nr. 3, 2010, S. 755–771 (PDF).
-
↑ Robert E. Preston, Lauramay T. Dempster, 2013: Galium Eintrag in der Jepson eFlora.
-
↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj Karol Marhold, 2011: Rubiaceae. Datenblatt bei Euro+Med Plantbase - the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity.
Weblinks
– Album mit Bildern, Videos und Audiodateien
-
Galium im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. Abgerufen am 14. Februar 2015.
-
Galium bei Tropicos.org. Missouri Botanical Garden, St. Louis Abgerufen am 14. Februar 2015.
-
Galium bei Tropicos.org. In: Flora of Pakistan. Missouri Botanical Garden, St. Louis.
-
Suche nach „Galium“ in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Autoren und Herausgeber von Wikipedia
Labkräuter: Brief Summary
(
Almanca
)
wikipedia DE tarafından sağlandı
Die Labkräuter (Galium) sind eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Rötegewächse (Rubiaceae). Die meisten der über 600 Arten gedeihen im gemäßigten Klima der Nord- und Südhalbkugel.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Autoren und Herausgeber von Wikipedia
Galium
(
İskoçça
)
wikipedia emerging languages tarafından sağlandı
No tae be ramfeeselt wi the chemical element
gallium.
Galium is a lairge genus o annual an perennial yerbaceous plants in the faimily Rubiaceae, occurrin in the temperate zones o baith the Northren an Soothren Hemispheres. Some species are informally kent as Bedstraw.[1]
Thare are ower 600 species of Galium,[2] wi estimates o 629[3] tae 650[4] as o 2013. The field madder, Sherardia arvensis, is a close relative an mey be ramfeeselt wi a tiny bedstraw. Asperula is a closely relatit genus an aw; some species o Galium (such as woodruff, G. odoratum) are occasionally placit tharein.
See an aw
References
-
↑ Galium. USDA PLANTS.
-
↑ Galium. Flora of China.
-
↑ "WCSP". World Checklist of Selected Plant Families. Retrieved 2010-04-05.
-
↑ Galium. The Jepson eFlora 2013.
Freemit airtins
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia authors and editors
Galium: Brief Summary
(
İskoçça
)
wikipedia emerging languages tarafından sağlandı
No tae be ramfeeselt wi the chemical element
gallium.
Galium is a lairge genus o annual an perennial yerbaceous plants in the faimily Rubiaceae, occurrin in the temperate zones o baith the Northren an Soothren Hemispheres. Some species are informally kent as Bedstraw.
Thare are ower 600 species of Galium, wi estimates o 629 tae 650 as o 2013. The field madder, Sherardia arvensis, is a close relative an mey be ramfeeselt wi a tiny bedstraw. Asperula is a closely relatit genus an aw; some species o Galium (such as woodruff, G. odoratum) are occasionally placit tharein.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia authors and editors
Marzónka
(
Kaşupça
)
wikipedia emerging languages tarafından sağlandı
Marzónka (Galium L.) - to je szlach roscënów z rodzëznë prząszczkòwatëch (Rubiaceae). M. jin. na Kaszëbach òne roscą.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia authors and editors
Zimanxûnk
(
Kürtçe
)
wikipedia emerging languages tarafından sağlandı
Zimanxûnk anku rûnas riwekeka çolê ye. Pelç û teleyên ev riwekê bi striyên biçûk hatîye girtî ye. Wê lomê ku meriv rûya çermê xwe dixe wek mîna ku tiştek merivan pironcek bike. Zarokan berê bi rûye zimanî xwe dixistin û zimanên xwe xûn dikirin ji bo navê xwe ziman xûnk e.
Zimanxûnk riwekeka çolê ye. Pelç û teleyên ev riwekê bi strîyên biçûk hatîye girtî ye. Wê lomê ku meriv rûya çermê xwe dixe wek mîna ku tiştek merivan pironcek bike. Zarokan berê bi rûye zimanî xwe dixistin û zimanên xwe xûn dikirin ji bo navê xwe ziman xûnk e.
Çavkanî
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Nivîskar û edîtorên Wikipedia-ê
Zimanxûnk: Brief Summary
(
Kürtçe
)
wikipedia emerging languages tarafından sağlandı
Zimanxûnk anku rûnas riwekeka çolê ye. Pelç û teleyên ev riwekê bi striyên biçûk hatîye girtî ye. Wê lomê ku meriv rûya çermê xwe dixe wek mîna ku tiştek merivan pironcek bike. Zarokan berê bi rûye zimanî xwe dixistin û zimanên xwe xûn dikirin ji bo navê xwe ziman xûnk e.
Zimanxûnk riwekeka çolê ye. Pelç û teleyên ev riwekê bi strîyên biçûk hatîye girtî ye. Wê lomê ku meriv rûya çermê xwe dixe wek mîna ku tiştek merivan pironcek bike. Zarokan berê bi rûye zimanî xwe dixistin û zimanên xwe xûn dikirin ji bo navê xwe ziman xûnk e.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Nivîskar û edîtorên Wikipedia-ê
Śerlica
(
Aşağı Sorbca
)
wikipedia emerging languages tarafından sağlandı
Śerlica[1][2] (Galium) jo rod ze swójźby čerwjenkowych rostlinow (Rubiaceae). W srjejźnej Europje mjaz drugim žołta śerlica (Galium verum) a lěpjaca śerlica (Galium aparine) wustupujotej. Teke wónjata śerlica (Galium odoratum) jo tu znaty.
Wopis
Rod wopśimjejo něźi 300 družynow, z kótarychž w srjejźnej Europje 25 družynow wustupujo.
Systematika
Rod Galium L. stoj w subtribusu Rubiinae tribusa Rubieae[3] pódswójźby Rubioideae Verdc. ze swójźby čerwjenkowych rostlinow (Rubiaceae). Wón bu do sekcijow rozrědujo (wuběrk):
-
Galium sekcija Aparinoides
-
Galium sekcija Baccogalium
-
Galium sekcija Bataprine
-
Galium sekcija Depauperata
-
Galium sekcija Galium
-
Galium sekcija Hylaea
-
Galium sekcija Jubogalium
-
Galium sekcija Kolgyda
-
Galium sekcija Leiogalium
-
Galium sekcija Leptogalium
-
Galium sekcija Lophogalium
-
Galium sekcija Miscellaneous
-
Galium sekcija Orientigalium
-
Galium sekcija Platygalium
-
Galium sekcija Relbunium
-
Galium sekcija Trachygalium
Družyny
W Europje su slědujuce družyny w roźe śerlicow (Galium):[4]
Galium-družyny z drugich źělow swěta:
- Galium andrewsii
- Galium angulosum
- Galium angustifolium
- Galium arkansanum
- Galium asprellum
- Galium australe
- Galium azuayicum
- Galium bifolium
- Galium bolanderi
- Galium buxifolium
- Galium californicum
- Galium clementis
- Galium ciliare
- Galium circaezans
- Galium concinnum
- Galium constrictum
- Galium corrudaefolium
- Galium ecuadoricum
- Galium firmum
- Galium flaccidum
- Galium fleurotii
- Galium fosbergii
- Galium gaudichaudii
- Galium grande
- Galium grayanum
- Galium hypocarpium
- Galium kamtschaticum
- Galium labradoricum
- Galium lanceolatum
- Galium longifolium
- Galium matthewsii
- Galium mexicanum
- Galium migrans
- Galium nigroramosum
- Galium normanii
- Galium obliquum
- Galium obtusum
- Galium oelandicum
- Galium olympicum
- Galium pilosum
- Galium porrigens
- Galium ruwenzoriense
- Galium rubioides
- Galium rubrum
- Galium tinctorium
-
Dreispaltiges Labkraut (Galium trifidum)
Nožki
-
↑ 1,0 1,1 Starosta: Dolnoserbsko-nimski słownik, Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch, Bautzen 1999, ISBN 3-7420-1096-4, bok 506
-
↑ 2,0 2,1 W internetowem słowniku: Labkraut
-
↑ Valerie L. Soza & Richard G. Olmstead: Molecular systematics of tribe Rubieae (Rubiaceae): Evolution of major clades, development of leaf-like whorls, and biogeography. W: Taxon. 59, Nr. 3, 2010, b. 755–771 (PDF).
-
↑ Systematika pó Flora Europaea.
Žrědło
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia authors and editors
Śerlica: Brief Summary
(
Aşağı Sorbca
)
wikipedia emerging languages tarafından sağlandı
Śerlica (Galium) jo rod ze swójźby čerwjenkowych rostlinow (Rubiaceae). W srjejźnej Europje mjaz drugim žołta śerlica (Galium verum) a lěpjaca śerlica (Galium aparine) wustupujotej. Teke wónjata śerlica (Galium odoratum) jo tu znaty.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia authors and editors
Кальметикше
(
Erzyanca
)
wikipedia emerging languages tarafından sağlandı
Кальметикше[1] (лат. Gálium, руз. Подмаре́нник) — вейке-, кавто- ламоиень тикшень касовксонь (седе чуросто пельскуракшонь) буе Мареновоенсетнень[1] (Rubiaceae).
Весемикс видтнеде — 400[2]—650 [3]. Кой-конат — ормадо лезэвть. Ламотьне — пакся тикшеть.
Тикшень лемтне
-
Артыця кальметикше[1] — (лат. Galium tinctorium, руз. Подмаренник красильный)
-
Кавксо лопав кальметикше[1] — (лат. Galium octonarium, руз. Подмаренник восьмилистный)
-
Кейтикше[4] — (лат. Galium verum, руз. Подмаре́нник настоя́щий, или Подмаренник жёлтый)
-
Келей лопа кальметикше[1] — (лат. Galium intermedium, руз. Подмаренник промежуточный)
-
Колмов явозь кальметикше[1] — (лат. Galium trifidum, руз. Подмаренник трёхнадрезанный)
-
Куконькаень кондямо кальметикше[1] — (лат. Gālium rubioīdes, руз. Подмар́енник маренов́идный, или Подмаренник чле́нистый[5])
-
Лейчирень кальметикше[1] — (лат. Gálium rivále, руз. Подмаре́нник прируче́йный)
-
Педиця кальметикше[1] — (лат. Gálium aparíne, руз. Подмаре́нник це́пкий, или Подмаренник льно́вый)
-
Пелевеёнксонь кальметикше[1] — (лат. Galium boreale, руз. Подмаре́нник се́верный, или Подмаренник бореа́льный)
-
Рацяня кальметикше[1] — (лат. Galium humifusum, руз. Подмаренник распростёртый)
-
Тантей чине кальметикше[1] — (лат. Galium odoratum, руз. Подмаренник душистый)
-
Чевте кальметикше[1] — (лат. Gálium mollúgo, руз. Подмаре́нник мя́гкий)
-
Чеядавксонь кальметикше[1] — (лат. Galium palustre, руз. Подмаренник болотный[6][7])
-
Чеядавкс таркань кальметикше[1] — (лат. Galium uliginosum, руз. Подмаренник топяной)
Фотокувт
Ботаникань артовкс О. В. Томе книгастонзо: «Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz», 1885
Лисьмапря
-
↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 Русско-эрзянский ботанический словарь (названия сосудистых): Ок. 1600 назв. /А. М. Гребнева, В. В. Лещанкина.— Саранск: Тип. «Крас. Окт.», 2002.— 60 с.— Рус, эрзян. ISBN 5-7493-0433-7., (руз.), (эрз.)
-
↑ Ботаника. Энциклопедия «Все растения мира»: Пер. с англ. = Botanica / ред. Д. Григорьев и др. — М.: Könemann, 2006 (русское издание). — С. 395. — 1020 с. — ISBN 3-8331-1621-8. (руз.)
-
↑ Galium. The Plant List. Version 1.1. (2013) (англ.)
-
↑ Агафонова Н. А., Алёшкина Р. А., Гребнева А. М., Имайкина М. Д., Мосин М. В., Рузанкин Н. И., Тихонова Т. М., Цыганкин Д. В., Харитонова А. М., Цыпайкина В. П.; Гаврилова Т. Г. (отв. секретарь). Вейсэ, башка, тешкс вельде (Слитно, раздельно, через дефис). Словарь трудностей эрзянского языка. Саранск, 2001. - 172с. (руз.), (эрз.)
-
↑ Подмаренник мареновидный: информация о таксоне в проекте «Плантариум» (определителе растений и иллюстрированном атласе видов).(руз.)
-
↑ Подмаренник болотный - Galium palustre - Описание таксона - Плантариум(руз.)
-
↑ База данных растений и грибов Алтае-Саянского экорегиона(руз.)
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia authors and editors
Кальметикше: Brief Summary
(
Erzyanca
)
wikipedia emerging languages tarafından sağlandı
Кальметикше (лат. Gálium, руз. Подмаре́нник) — вейке-, кавто- ламоиень тикшень касовксонь (седе чуросто пельскуракшонь) буе Мареновоенсетнень (Rubiaceae).
Весемикс видтнеде — 400—650 . Кой-конат — ормадо лезэвть. Ламотьне — пакся тикшеть.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia authors and editors
Kayele
(
Ruandaca
)
wikipedia emerging_languages tarafından sağlandı
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia abanditsi n'abanditsi
Galium
(
İngilizce
)
wikipedia EN tarafından sağlandı
Galium is a large genus of annual and perennial herbaceous plants in the family Rubiaceae, occurring in the temperate zones of both the Northern and Southern Hemispheres. Some species are informally known as bedstraw.[1]
There are over 600 species of Galium,[2] with estimates of 629[3] to 650[4] as of 2013. The field madder, Sherardia arvensis, is a close relative and may be confused with a tiny bedstraw. Asperula is also a closely related genus; some species of Galium (such as woodruff, G. odoratum) are occasionally placed therein.
See also
References
-
^ Galium. USDA PLANTS.
-
^ Galium. Flora of China.
-
^ "WCSP". World Checklist of Selected Plant Families. Retrieved 2010-04-05.
-
^ Galium. The Jepson eFlora 2013.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia authors and editors
Galium: Brief Summary
(
İngilizce
)
wikipedia EN tarafından sağlandı
Galium is a large genus of annual and perennial herbaceous plants in the family Rubiaceae, occurring in the temperate zones of both the Northern and Southern Hemispheres. Some species are informally known as bedstraw.
There are over 600 species of Galium, with estimates of 629 to 650 as of 2013. The field madder, Sherardia arvensis, is a close relative and may be confused with a tiny bedstraw. Asperula is also a closely related genus; some species of Galium (such as woodruff, G. odoratum) are occasionally placed therein.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia authors and editors
Galio (genro)
(
Esperanto
)
wikipedia EO tarafından sağlandı
Galio (Galium) estas granda genro de unujaraj kaj staŭdaj herbaj plantoj de la familio Rubiacoj, kiu ekzistas en moderklimataj zonoj kaj de Norda kaj de Suda Hemisferoj. Estas ĉirkaŭ 600 specioj de Galioj,[1] kaj oni ĉirkaŭkalkulas el 629[2] al 650[3] en 2013.
Asperula estas tre rilata genro; kelkaj specioj de Galio (kiel ekzemple la asperulo, G. odoratum) foje estis metita tien.
Priskribo
Tiuj specioj estas staŭdoj, kelkaj kun vertikalaj rizomoj, ordinare kun mallarĝaj duope kontraŭsidantaj folioj kaj folisimilaj stipuloj, tiel ke ili kune aspektas kvazaŭ ronde aranĝitaj folioj kaj kun malgrandaj blankaj aŭ flavaj malofte ruĝaj floroj en densaj infloreskoj.
Kelkaj specioj
-
Alkroĉa galio (Galium aparine) havas etajn dornojn, per kiuj ĝi kroĉiĝas sur aliajn plantojn.
-
Galium verum estas tipa specio.
-
Galium boreale.
-
Galium mollugo.
Vidu ankaŭ
Notoj
-
↑ Galium. Flora of China. [1] Alirita la 11a de junio 2018.
-
↑ "WCSP". World Checklist of Selected Plant Families. [2] Alirita la 11a de junio 2018.
-
↑ Galium. The Jepson eFlora 2013. [3] Alirita la 11a de junio 2018.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
Galio (genro): Brief Summary
(
Esperanto
)
wikipedia EO tarafından sağlandı
Galio (Galium) estas granda genro de unujaraj kaj staŭdaj herbaj plantoj de la familio Rubiacoj, kiu ekzistas en moderklimataj zonoj kaj de Norda kaj de Suda Hemisferoj. Estas ĉirkaŭ 600 specioj de Galioj, kaj oni ĉirkaŭkalkulas el 629 al 650 en 2013.
Asperula estas tre rilata genro; kelkaj specioj de Galio (kiel ekzemple la asperulo, G. odoratum) foje estis metita tien.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
Galium
(
İspanyolca; Kastilyaca
)
wikipedia ES tarafından sağlandı
Galium es un género de plantas herbáceas anuales y perennes de la familia Rubiaceae con cerca de 400 especies, naturales de las zonas templadas del globo.[2]
Descripción
Son hierbas perennes o rara vez anuales, terrestres, inermes, tallos cuadrangulares, las flores bisexuales y/o unisexuales, polígamas o dioicas. Hojas en verticilos de (3)4-8(-10), sésiles a subsésiles, isofilas, enteras o rara vez ásperas hasta denticuladas en los márgenes, sin domacios, 1-3-nervias, frecuentemente con grupos de células glandulares sobre todo hacia el ápice en el envés; estípulas aparentemente ausentes (frecuentemente consideradas alargadas, foliáceas y verticiladas con las hojas). Inflorescencias terminales o axilares, paniculadas a cimosas y bracteadas o las flores solitarias. Flores pediceladas o sésiles e involucradas, homostilas; limbo calicino diminuto o ausente, sin calicofilos; corola rotácea a campanulada o urceolada, blanca, amarillenta, verdosa, rosada a roja, glabra en el interior, glabra a puberulenta en el exterior, a veces con grupos de células glandulares hacia el ápice, los lobos (3)4(5), valvares, sin apéndices; estambres (3)4(5), exertos, las anteras dorsifijas; estigmas 2 en los extremos de 2 ramitas del estilo, capitados, cortamente exertos; ovario 2-locular, los óvulos 1 por lóculo, basales. Frutos en esquizocarpos, dídimos o subglobosos, secos o carnosos, los mericarpos 2 o frecuentemente con 1 de estos abortivo, suborbiculares, lisos y glabros, tuberculados o densamente pelosos con tricomas rectos o uncinados; semillas elipsoidales, pegadas a la pared del fruto.[3]
Distribución y hábitat
Género cosmopolita, bien representado en las zonas templadas de Eurasia, Norteamérica y México, también en zonas templadas y frías de elevaciones altas en regiones tropicales.
Taxonomía
El género fue descrito por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 105. 1753.[3] La especie tipo es: Galium verum L.
- Etimología
Galium: nombre genérico que deriva de la palabra griega gala que significa "leche", en alusión al hecho de que algunas especies fueron utilizados para cuajar la leche.[4]
Especies seleccionadas
Referencias
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Autores y editores de Wikipedia
Galium: Brief Summary
(
İspanyolca; Kastilyaca
)
wikipedia ES tarafından sağlandı
Galium es un género de plantas herbáceas anuales y perennes de la familia Rubiaceae con cerca de 400 especies, naturales de las zonas templadas del globo.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Autores y editores de Wikipedia
Madar
(
Estonyaca
)
wikipedia ET tarafından sağlandı
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Vikipeedia autorid ja toimetajad
Madar: Brief Summary
(
Estonyaca
)
wikipedia ET tarafından sağlandı
Valge madar Madar (Galium L.) on madaraliste sugukonda kuuluv üheaastaste ja mitmeaastaste rohttaimede perekond.
Praegu loetakse madara perekonda kuuluvaks üle 630 liigi. Enamik liike kasvab põhja- ja lõunapoolkera parasvöötmes. Madara perekond oli 2018. aastal Läti aasta taim.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Vikipeedia autorid ja toimetajad
Ziabelar
(
Baskça
)
wikipedia EU tarafından sağlandı
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipediako egileak eta editoreak
Ziabelar: Brief Summary
(
Baskça
)
wikipedia EU tarafından sağlandı
Ziabelar, legar-belar edo latz-belar (Galium) errubiazeoen familiako belar landareen generoa da. Generoak egun 600 espezie baino gehiago ditu..
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipediako egileak eta editoreak
Matarat
(
Fince
)
wikipedia FI tarafından sağlandı
Tämä artikkeli kertoo matarakasveista. Matara on myös kaupunki Sri Lankan Eteläisen provinssin Mataran piirikunnassa. Matarat (Galium) ovat matarakasvien heimoon kuuluvia ruohoja. Sukuun kuuluu yli 400 lajia, joista pääosa esiintyy pohjoisella pallonpuoliskolla.[1] Näistä Suomessa tavataan tai on tavattu 18 lajia,[2] joista alkuperäisiä lajeja on yhdeksän.[3]
Ulkonäkö ja koko
Matarat ovat enimmäkseen monivuotisia mutta myös yksivuotisia, rento- tai pystyvartisia. Mataroilla varsi on usein nelisärmäinen. Lehtien lavat ovat ehytlaitaisia, otakärkisiä tai tylppiä ja tavallisesti yksisuonisia. Kukinto on tiheä tai harsu viuhko. Useimmilla lajeilla on pienet valkoiset kukat, joiden verhiö on hyvin pieni tai puuttuu. Teriö on tavallisesti ratasmainen. Hedelmä muodostuu kahdesta vierekkäisestä hedelmyksestä. Joillain lajeilla hedelmissä on koukkukarvoja, jotka edistävät leviämistä.[4] Muun muassa peltomatara ja kierumatara ovat tehokkaasti leviäviä, yksivuotisia rikkakasveja.
Mataroiden kanssa läheisiä sukuja ovat maratit (Asperula), ristimatarat (Cruciata), krapit eli värimatarat (Rubia) ja sinimatarat (Sherardia).[5]
Mataralajeja
Pohjoismaissa on tavattu seuraavia mataralajeja:[6][2]
Lähteet
- Hämet-Ahti, Leena, Suominen, Juha, Ulvinen, Tauno & Uotila, Pertti (toim.): Retkeilykasvio. Helsinki: Luonnontieteellinen keskusmuseo, Kasvimuseo, 1998. ISBN 951-45-8167-9.
-
Suuri Pohjolan kasvio. Toim. Mossberg Bo & Stenberg Lennart. Suom. Seppo Vuokko & Henry Väre. Kustannusosakeyhtiö Tammi, Helsinki 2005 (2003). ISBN 951-31-2924-1
Viitteet
Aiheesta muualla
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedian tekijät ja toimittajat
Matarat: Brief Summary
(
Fince
)
wikipedia FI tarafından sağlandı
Tämä artikkeli kertoo matarakasveista.
Matara on myös kaupunki Sri Lankan Eteläisen provinssin Mataran piirikunnassa.
Ahomatara Matarat (Galium) ovat matarakasvien heimoon kuuluvia ruohoja. Sukuun kuuluu yli 400 lajia, joista pääosa esiintyy pohjoisella pallonpuoliskolla. Näistä Suomessa tavataan tai on tavattu 18 lajia, joista alkuperäisiä lajeja on yhdeksän.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedian tekijät ja toimittajat
Gaillet
(
Fransızca
)
wikipedia FR tarafından sağlandı
Galium
Les gaillets sont des plantes de la famille des Rubiacées appartenant au genre Galium, dont quelques-unes sont également appelées « caille-lait ».
Certaines espèces sont considérées comme « mauvaise herbe » car volontiers envahissantes, notamment dans les milieux eutrophes ou dystrophes, dont elles sont un des indicateurs possibles.
Les feuilles et tiges de certaines espèces sont couvertes de minuscules crochets qui leur permettent de s'accrocher à la peau et aux tissus à la manière du Velcro.
Toutes sont comestibles, mais certaines sont désagréables crues (à cause de leurs poils drus) et/ou un goût qui peut être amer.
Étymologie
Une croyance populaire répandue, mais invalidée par de nombreux auteurs[1],[2], allègue la présence d'une enzyme permettant de faire cailler le lait alors que cette plante n'était utilisée qu'additionnée à une présure souvent d'origine animale, probablement pour aromatiser le fromage. Cette propriété serait à l'origine de l'étymologie populaire « caille-lait », issue du nom de genre Galium (du grec gala, galaktos signifiant « lait »)[3].
Description
Les feuilles des Gaillets sont en apparence verticillées par suite de la transformation des stipules en feuilles ordinaires (pseudo-verticille résultant de la multiplication des stipules)[4]. Leurs tiges ont souvent une section carrée.
Ennemis
Les papillons de nuit (hétérocères) suivants (classés par famille) se nourrissent de gaillet :
Utilisations
Les jeunes pousses tendres et les feuilles des gaillets sont comestibles, crues en salade[5].
Dénominations et systématique
Asperula et Galium
Les genres Asperula et Galium ont à l'origine été distingués sur la base de la morphologie de la corolle. Mais même après plusieurs tentatives de redéfinition de ces deux genres sur d'autres bases, morphologiques (notamment la présence ou non de bractéoles) ou génétiques (analyses d’ADN), leur taxonomie n'était toujours pas résolue en 2010[6].
Principales espèces
Flore européenne :
Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (11 mars 2012)[7] :
-
Galium abaujense Borbás (1896)
-
Galium abruptorum Pomel (1874)
-
Galium absurdum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium achurense Grossh. (1950)
-
Galium acrophyum Hochst. ex Chiov. (1911)
-
Galium acuminatum Ball (1873)
-
Galium acutum Edgew. (1846)
-
Galium adhaerens Boiss. & Balansa (1856)
-
Galium advenum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium aegeum (Stoj. & Kitam.) Ancev (1975)
-
Galium aetnicum Biv. (1816 publ. 1818)
-
Galium afropusillum Ehrend., Österr. Akad. Wiss., Math.-Naturwiss. Kl., Sitzungsber., Abt. 1 (1960)
-
Galium agrophilum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium aladaghense Parolly (1995)
-
Galium × albertii Rouy (1903)
-
Galium albescens Hook.f. (1847)
-
Galium album Mill. (1768)
-
Galium amatymbicum Eckl. & Zeyh. (1837)
-
Galium amblyophyllum Schrenk (1841)
-
Galium amorginum Halácsy (1901)
-
Galium andrewsii A.Gray (1865)
-
Galium andringitrense Homolle ex Puff (1982)
-
Galium anfractum Sommier & Levier (1894)
-
Galium anguineum Ehrend. & Schönb.-Tem. (1991)
-
Galium angulosum A.Gray (1876)
-
Galium angustifolium Nutt. (1841)
-
Galium angustissimum (Hausskn. ex Bornm.) Ehrend. (1948)
-
Galium anisophyllon Vill. (1779)
-
Galium ankaratrense Homolle ex Puff (1982)
-
Galium antarcticum Hook.f. (1846)
-
Galium antitauricum Ehrend. (1958)
-
Galium antuneziae Dempster (1988)
-
Galium aparine L. (1753)
-
Galium aparinoides Forssk. (1775)
-
Galium aragonesii Sennen (1936)
-
Galium araucanum Phil. (1894)
-
Galium arenarium Loisel. (1806)
-
Galium arequipicum Dempster (1990)
-
Galium aretioides Boiss. (1843)
-
Galium argense Dempster & Ehrend. (1965)
-
Galium aristatum L. (1762)
-
Galium arkansanum A.Gray (1883)
-
Galium armenum Schanzer (1997)
-
Galium ascendens Willd. ex Spreng. (1824)
-
Galium aschenbornii Schauer (1847)
-
Galium asparagifolium Boiss. & Heldr. (1859)
-
Galium asperifolium Wall. (1820)
-
Galium asperuloides Edgew. (1846)
-
Galium asprellum Michx. (1803)
-
Galium atherodes Spreng. (1827)
-
Galium atlanticum Pomel (1874)
-
Galium aucheri Boiss. (1843)
-
Galium auratum Klokov (1961)
-
Galium australe DC. (1830)
-
Galium austriacum Jacq. (1773)
-
Galium avascense Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium azerbayjanicum Ehrend. & Schönb.-Tem. (1991)
-
Galium azuayicum Dempster (1982)
-
Galium babadaghense Y?ld. (2010)
-
Galium baeticum (Rouy) Ehrend. & Krendl (1974)
-
Galium baghlanense Ehrend. & Schönb.-Tem. (2005)
-
Galium baillonii Brandza (1881)
-
Galium baldense Spreng. (1813)
-
Galium baldensiforme Hand.-Mazz. (1936)
-
Galium balearicum Briq. (1908)
-
Galium × barcinonense Sennen (1928 publ. 1929)
-
Galium basalticum Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium baytopianum Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium beckhausianum G.H.Loos (2010)
-
Galium belizianum Ortega Oliv., Devesa & Rodr.Riaño (2004)
-
Galium bellatulum Klokov (1961)
-
Galium bermudense L. (1753)
-
Galium bifolium S.Watson (1871)
-
Galium bigeminum Griseb. (1874)
-
Galium binifolium N.A.Wakef. (1955)
-
Galium blinii H.Lév. (1915)
-
Galium boissierianum (Steud.) Ehrend. & Krendl (1974)
-
Galium bolanderi A.Gray (1868)
-
Galium boreale L. (1753)
-
Galium boreoaethiopicum Puff (1989)
-
Galium bornmuelleri Hausskn. ex Bornm., Mitth. Thüring. Bot. Vereins, n.f. (1904)
-
Galium bourgaeanum Coss. ex Batt. (1919)
-
Galium boyacanum Dempster (1981)
-
Galium brachyphyllum Schult. (1827)
-
Galium bracteatum Boiss. (1843)
-
Galium bredasdorpense Puff (1978)
-
Galium brenanii Ehrend. & Verdc. (1973 publ. 1974)
-
Galium brevifolium Sm. (1806)
-
Galium breviramosum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium brockmannii Briq. (1907)
-
Galium broterianum Boiss. & Reut. (1842)
-
Galium brunneum Munby (1847)
-
Galium bryoides Merr. & L.M.Perry (1945)
-
Galium buchtienii Dempster (1990)
-
Galium × buekkense Hulják (1927 publ. 1928)
-
Galium bullatum Lipsky (1894)
-
Galium bulliforme I.Thomps. (2009)
-
Galium bungei Steud., Nomencl. Bot., ed. 2 (1840)
-
Galium bungoniense I.Thomps. (2009)
-
Galium buschiorum Mikheev (1993)
-
Galium bussei K.Schum. & K.Krause (1907)
-
Galium buxifolium Greene, Bull. Calif. Acad. Sci. 2(6): 150, 400 (1886)
-
Galium cajamarcense Dempster (1988)
-
Galium californicum Hook. & Arn. (1839)
-
Galium caminianum Schult. (1827)
-
Galium campanelliferum Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium campylotrichum Nazim. & Ehrend. (1987)
-
Galium canescens Kunth (1819)
-
Galium cankiriense Y?ld. (2010)
-
Galium canum Req. ex DC. (1830)
-
Galium capense Thunb. (1794)
-
Galium capitatum Bory & Chaub. (1838)
-
Galium cappadocicum Boiss. (1843)
-
Galium caprarium Natali (1998)
-
Galium capreum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium carmenicola Dempster (1975)
-
Galium × carmineum Beauverd (1937)
-
Galium carterae Dempster (1970)
-
Galium caspicum Steven (1829)
-
Galium cassium Boiss. (1849)
-
Galium catalinense A.Gray (1886)
-
Galium × centroniae Cariot (1879)
-
Galium ceratoamanianum Ehrend. (1952)
-
Galium ceratocarpon Boiss. (1843)
-
Galium ceratophylloides Hook.f. (1881)
-
Galium ceratopodum Boiss. (1843)
-
Galium cespitosum Lam. (1792)
-
Galium chaetopodum Rech.f., Ark. Bot., n.s. (1950)
-
Galium chekiangense Ehrend. (2010)
-
Galium chloroionanthum K.Schum. (1901)
-
Galium chloroleucum Fisch. & C.A.Mey. (1835)
-
Galium ciliare Hook.f. (1847)
-
Galium cilicicum Boiss. (1856)
-
Galium cinereum All. (1773)
-
Galium circae Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium circaezans Michx. (1803)
-
Galium clausonis Pomel (1874)
-
Galium clementis Eastw. (1933)
-
Galium cliftonsmithii (Dempster) Dempster & Stebbins (1965)
-
Galium collomiae J.T.Howell (1949)
-
Galium coloradoense W.Wight (1900)
-
Galium comari H.Lév. & Vaniot (1907)
-
Galium comberi Dempster (1980)
-
Galium cometerhizon Lapeyr., Hist. Pl. Pyrénées (1818)
-
Galium compactum Ehrend. & McGill. (1983)
-
Galium concatenatum Coss. (1849)
-
Galium concinnum Torr. & A.Gray (1841)
-
Galium confertum Royle ex Hook.f. (1881)
-
Galium conforme Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium consanguineum Boiss. (1846)
-
Galium coriaceum Bunge (1829)
-
Galium cornigerum Boiss. & Hausskn. (1875)
-
Galium coronadoense Dempster (1973)
-
Galium correllii Dempster (1968)
-
Galium corsicum Spreng. (1827)
-
Galium corymbosum Ruiz & Pav. (1798)
-
Galium cossonianum Jafri (1979)
-
Galium cotinoides Cham. & Schltdl. (1828)
-
Galium cracoviense Ehrend., Österr. Akad. Wiss., Math.-Naturwiss. Kl., Sitzungsber., Abt. 1 (1960)
-
Galium crassifolium W.C.Chen (1990)
-
Galium craticulatum R.R.Mill (1996)
-
Galium crespianum Rodr. (1879)
-
Galium cryptanthum Hemsl. (1884)
-
Galium curvihirtum Ehrend. & McGill. (1983)
-
Galium cuspidulatum Miq. (1857)
-
Galium cyllenium Boiss. & Heldr. (1856)
-
Galium czerepanovii Pobed. (1958)
-
Galium dahuricum Turcz. ex Ledeb. (1844)
-
Galium davisii Ehrend. (1958)
-
Galium debile Desv. (1818)
-
Galium decorum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium decumbens (Ehrend.) Ehrend. & Schönb.-Tem. (1991)
-
Galium degenii Bald. ex Degen (1895)
-
Galium deistelii K.Krause (1909)
-
Galium delicatulum Boiss. & Hohen. (1849)
-
Galium demissum Boiss. (1843)
-
Galium dempsterae B.L.Turner (1983)
-
Galium densum Hook.f. (1847)
-
Galium denticulatum Bartl. ex DC. (1830)
-
Galium desereticum Dempster & Ehrend. (1965)
-
Galium diabolense Dempster (1973)
-
Galium dieckii Bornm. (1907)
-
Galium diffusoramosum Dempster & Ehrend. (1981)
-
Galium × digeneum A.Kern. (1876)
-
Galium diphyllum (K.Schum.) Dempster (1982)
-
Galium diploprion Boiss. & Hohen. (1849)
-
Galium divaricatum Pourr. ex Lam. (1788)
-
Galium domingense Iltis (1957)
-
Galium dumosum Boiss. (1843)
-
Galium duthiei R.Bhattacharjee (2006)
-
Galium echinocarpum Hayata (1911)
-
Galium ecuadoricum Dempster (1980)
-
Galium × effulgens Beck (1893)
-
Galium ehrenbergii Boiss. (1875)
-
Galium elbursense Bornm. & Gauba (1940)
-
Galium elegans Wall. ex Roxb. (1820)
-
Galium elongatum C.Presl (1822)
-
Galium emeryense Dempster & Ehrend. (1977 publ. 1978)
-
Galium ephedroides Willk. (1852)
-
Galium equisetoides (Cham. & Schltdl.) Standl., Publ. Field Mus. Nat. Hist. (1936)
-
Galium ericoides Lam. (1786)
-
Galium eriocarpum Bartl. ex DC. (1830)
-
Galium eruptivum Krendl, Ann. Naturhist. Mus. Wien (2003)
-
Galium erythrorrhizon Boiss. & Reut. (1852)
-
Galium espiniacicum Dempster (1990)
-
Galium estebanii Sennen (1936)
-
Galium exaltatum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium exile Hook.f. (1881)
-
Galium exstipulatum P.H.Davis (1949)
-
Galium exsurgens Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium extensum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium falconeri R.Bhattacharjee (2006)
-
Galium fendleri A.Gray (1849)
-
Galium ferrugineum K.Krause (1908)
-
Galium festivum Krendl (1978 publ. 1979)
-
Galium × fictum E.G.Camus (1903)
-
Galium filipes Rydb. (1917)
-
Galium firmum Tausch (1831)
-
Galium fissurense Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium fistulosum Sommier & Levier (1894)
-
Galium flavescens Borbás ex Simonk. (1884)
-
Galium flaviflorum (Trautv.) Mikheev (1992)
-
Galium floribundum Sm. (1806)
-
Galium foliosum Munby ex Burnat & Barbey (1882)
-
Galium fontanesianum Pomel (1874)
-
Galium formosense Ohwi (1934)
-
Galium forrestii Diels (1912)
-
Galium fosbergii Dempster (1988)
-
Galium friedrichii N.Torres & al. (2001)
-
Galium fruticosum Willd. (1798)
-
Galium fuegianum Hook.f. (1846)
-
Galium fuscum M.Martens & Galeotti (1844)
-
Galium galapagoense Wiggins (1970)
-
Galium galiopsis (Hand.-Mazz.) Ehrend. (1958)
-
Galium gaudichaudii DC. (1830)
-
Galium geminiflorum Lowe (1838)
-
Galium ghilanicum Stapf, Denkschr. Kaiserl. Akad. Wiss. (1885)
-
Galium gilliesii Hook. & Arn. (1833)
-
Galium glaberrimum Hemsl. (1878)
-
Galium glabrescens (Ehrend.) Dempster & Ehrend. (1965)
-
Galium glabriusculum Ehrend. (2011)
-
Galium glaciale K.Krause (1909)
-
Galium glandulosum Hand.-Mazz. (1936)
-
Galium glaucophyllum Em.Schmid (1933)
-
Galium glaucum L. (1753)
-
Galium globuliferum Hub.-Mor. & Reese (1945)
-
Galium gracilicaule Bacigalupo & Ehrend. (1973)
-
Galium graecum L. (1767)
-
Galium grande McClatchie (1894)
-
Galium grayanum Ehrend. (1956)
-
Galium guadalupense (Spreng.) ined..
-
Galium gymnopetalum Ehrend. & Schönb.-Tem. (1987)
-
Galium hainesii Schönb.-Tem. (1977)
-
Galium hallii Munz & I.M.Johnst. (1922 publ. 1923)
-
Galium hardhamae Dempster (1962)
-
Galium hatschbachii Dempster (1990)
-
Galium haussknechtii Ehrend. (1958)
-
Galium heldreichii Halácsy (1897)
-
Galium hellenicum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium hexanarium Knjaz. (2003)
-
Galium hierochuntinum Bornm.
-
Galium hierosolymitanum L. (1756)
-
Galium hilendiae Dempster & Ehrend. (1965)
-
Galium × himmelbaurianum (Ronniger) Soó (1966)
-
Galium hintoniorum B.L.Turner (1996)
-
Galium hirtiflorum Req. ex DC. (1830)
-
Galium hirtum Lam. (1786)
-
Galium hoffmeisteri (Klotzsch) Ehrend. & Schönb.-Tem. ex R.R.Mill (1996)
-
Galium homblei De Wild. (1914)
-
Galium huancavelicum Dempster (1981)
-
Galium huber-morathii Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium humifusum M.Bieb. (1808)
-
Galium humile Cham. & Schltdl. (1828)
-
Galium × hungaricum A.Kern. (1876)
-
Galium hupehense Pamp. (1910)
-
Galium × huteri A.Kern. (1876)
-
Galium hypocarpium (L.) Endl. ex Griseb. (1861)
-
Galium hypotrichium A.Gray (1865)
-
Galium hypoxylon Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium hyrcanicum C.A.Mey. (1831)
-
Galium hystricocarpum Greenm. (1898)
-
Galium idubedae (Pau & Debeaux) Pau ex Ehrend., Österr. Akad. Wiss., Math.-Naturwiss. Kl., Sitzungsber., Abt. 1 (1960)
-
Galium iltisii Dempster (1978)
-
Galium incanum Sm. (1806)
-
Galium inconspicuum Phil. (1864)
-
Galium incrassatum Halácsy (1901)
-
Galium incurvum Sibth. & Sm. (1806)
-
Galium innocuum Miq. (1857)
-
Galium insulare Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium intermedium Schult. (1809)
-
Galium intricatum Margot & Reut. (1839)
-
Galium ionicum Krendl, Ann. Naturhist. Mus. Wien (2007)
-
Galium iranicum Hausskn. ex Bornm. (1906)
-
Galium irinae Pachom. (1987)
-
Galium isauricum Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium × jansenii Kloos (1930)
-
Galium japonicum Makino (1895)
-
Galium × jarynae Wol. (1887)
-
Galium javalambrense López Udias, Mateo & M.B.Crespo (2004)
-
Galium javanicum Blume (1826)
-
Galium jemense Kotschy, Sitzungsber. Kaiserl. Akad. Wiss., Math.-Naturwiss. Cl., Abt. 1 (1866)
-
Galium jepsonii Hilend & J.T.Howell (1934)
-
Galium johnstonii Dempster & Stebbins (1971)
-
Galium jolyi Batt. (1919)
-
Galium judaicum Boiss. (1849)
-
Galium jungermannioides Boiss. (1843)
-
Galium junghuhnianum Miq. (1857)
-
Galium juniperinum Standl., Publ. Field Mus. Nat. Hist. (1940)
-
Galium kaganense R.Bhattacharjee (2006)
-
Galium kahelianum Deflers (1889)
-
Galium kamtschaticum Steller ex Schult. (1827)
-
Galium karakulense Pobed. (1958)
-
Galium karataviense (Pavlov) Pobed. (1970 publ. 1971)
-
Galium kasachstanicum Pachom. (1987)
-
Galium kenyanum Verdc. (1973 publ. 1974)
-
Galium kerneri Degen & Dörfl., Denkschr. Kaiserl. Akad. Wiss. (1897)
-
Galium khorasanense Griff. (1854)
-
Galium kikumuyura Ohwi (1937)
-
Galium killipii Dempster & Ehrend. (1980)
-
Galium kinuta Nakai & H.Hara (1933)
-
Galium kitaibelianum Schult. (1827)
-
Galium × kondratjukii Ostapko (1993)
-
Galium kuetzingii Boiss. & Buhse (1860)
-
Galium kunmingense Ehrend. (2010)
-
Galium kurdicum Boiss. & Hohen. (1843)
-
Galium labradoricum (Wiegand) Wiegand (1904)
-
Galium laconicum Boiss. & Heldr. (1846)
-
Galium lacrimiforme Dempster (1975)
-
Galium laevigatum L. (1763)
-
Galium lahulense Ehrend. & Schönb.-Tem. (1987)
-
Galium lanceolatum (Torr. & A.Gray) Torr. (1824)
-
Galium lanuginosum Lam. (1792)
-
Galium × lanulosum Ostapko (1993)
-
Galium lasiocarpum Boiss. (1843)
-
Galium latifolium Michx. (1803)
-
Galium latoramosum Clos (1848)
-
Galium leiocarpum I.Thomps. (2009)
-
Galium leptogonium I.Thomps. (2009)
-
Galium leptum Phil. (1894)
-
Galium libanoticum Ehrend., Ark. Bot., n.s. (1960)
-
Galium lilloi Hicken (1924)
-
Galium × lindbergii Giraudias (1905)
-
Galium linearifolium Turcz. (1837)
-
Galium liratum N.A.Wakef. (1955)
-
Galium litorale Guss. (1827)
-
Galium lovcense Urum. (1899)
-
Galium lucidum All. (1773)
-
Galium macedonicum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium magellanicum Hook.f. (1846)
-
Galium magellense Ten. (1832)
-
Galium magnifolium (Dempster) Dempster (1959)
-
Galium mahadivense G.Singh (1976)
-
Galium malickyi Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium mandonii Britton (1891)
-
Galium maneauense P.Royen (1983)
-
Galium marchandii Roem. & Schult. (1818)
-
Galium margaceum Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium margaritaceum A.Kern. (1870)
-
Galium maritimum L. (1767)
-
Galium martirense Dempster & Stebbins (1965)
-
Galium masafueranum Skottsb. (1922)
-
Galium matthewsii A.Gray (1883)
-
Galium maximowiczii (Kom.) Pobed. (1970 publ. 1971)
-
Galium mechudoense Dempster (1978)
-
Galium megacyttarion R.R.Mill (1996)
-
Galium megalanthum Boiss. (1846)
-
Galium megalospermum All. (1773)
-
Galium megapotamicum Spreng. (1827)
-
Galium melanantherum Boiss. (1846)
-
Galium meliodorum (Beck) Fritsch, Excursionsfl. Oesterreich (1909)
-
Galium membranaceum Ehrend. (1948)
-
Galium mexicanum Kunth (1818)
-
Galium microchiasma Gilli (1979 publ. 1980)
-
Galium microlobum I.Thomps. (2009)
-
Galium microphyllum A.Gray (1852)
-
Galium migrans Ehrend. & McGill. (1983)
-
Galium minutissimum T.Shimizu, J. Fac. Textile Sci. Technol. Shinsu Univ. (1963)
-
Galium minutulum Jord. (1846)
-
Galium mirum Rech.f. (1939)
-
Galium mite Boiss. & Hohen. (1843)
-
Galium moldavicum (Dobrocz.) Franco (1975)
-
Galium mollugo L. (1753)
-
Galium monachinii Boiss. & Heldr. (1849)
-
Galium monasterium Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium monticolum Sond. (1865)
-
Galium montis-arerae Merxm. & Ehrend. (1957)
-
Galium moralesianum Ortega Oliv. & Devesa (2003)
-
Galium moranii Dempster (1970)
-
Galium morii Hayata (1918)
-
Galium mucroniferum Sond. (1865)
-
Galium muelleri (K.Schum.) Dempster (1990)
-
Galium multiflorum Kellogg (1863)
-
Galium munzii Hilend & J.T.Howell (1934)
-
Galium murale (L.) All. (1773)
-
Galium murbeckii Maire (1921)
-
Galium muricatum W.Wight (1900)
-
Galium × mutabile Besser (1821)
-
Galium nabelekii Ehrend. & Schönb.-Tem. (1977)
-
Galium nakaii Kudô (1933)
-
Galium nankotaizanum Ohwi (1934)
-
Galium × neglectum Le Gall ex Gren. & Godr. (1850)
-
Galium nepalense Ehrend. & Schönb.-Tem. (1987)
-
Galium nevadense Boiss. & Reut. (1856)
-
Galium nigdeense Y?ld. (2010)
-
Galium nigricans Boiss. (1843)
-
Galium nigroramosum (Ehrend.) Dempster (1990)
-
Galium nolitangere Ball (1873)
-
Galium noricum Ehrend. (1953)
-
Galium normanii Dahl, Skr. Vidensk.-Selsk. Christiana (1914 publ. 1915)
-
Galium novoguineense Diels (1929)
-
Galium noxium (A.St.-Hil.) Dempster (1990)
-
Galium numidicum Pomel (1875)
-
Galium nupercreatum Popov (1927)
-
Galium nuttallii A.Gray (1852)
-
Galium obliquum Vill. (1779)
-
Galium obovatum Kunth (1819)
-
Galium obtusum Bigelow, Fl. Boston. (1824)
-
Galium octonarium (Klokov) Pobed. (1970 publ. 1971)
-
Galium odoratum (L.) Scop., Fl. Carniol., ed. 2 (1771)
-
Galium oelandicum Ehrend., Österr. Akad. Wiss., Math.-Naturwiss. Kl., Sitzungsber., Abt. 1 (1960)
-
Galium olgae Klokov (1974)
-
Galium olivetorum Le Houér (1960)
-
Galium olympicum Boiss. (1843)
-
Galium ophiolithicum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium oreganum Britton (1894)
-
Galium oreophilum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium oresbium Greenm. (1898)
-
Galium orizabense Hemsl. (1878)
-
Galium oshtenicum Ehrend. & Schanzer ex Mikheev (1992)
-
Galium ossirwaense K.Krause (1909)
-
Galium ostenianum (Standl.) Dempster (1990)
-
Galium ovalleanum Phil. (1894)
-
Galium pabulosum Sommier & Levier (1894)
-
Galium palaeoitalicum Ehrend. (1974)
-
Galium palustre L. (1753)
-
Galium pamiroalaicum Pobed. (1958)
-
Galium pamphylicum Boiss. & Heldr. (1849)
-
Galium paniculatum (Bunge) Pobed. (1970 publ. 1971)
-
Galium papilliferum Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium papillosum Lapeyr. (1813)
-
Galium papuanum Wernham, Trans. Linn. Soc. London (1916)
-
Galium paradoxum Maxim. (1874)
-
Galium parishii Hilend & J.T.Howell (1934)
-
Galium parisiense L. (1753)
-
Galium parvulum Hub.-Mor. ex Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium paschale Forssk. (1775)
-
Galium pastorale Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium patzkeanum G.H.Loos (2010)
-
Galium peloponnesiacum Ehrend. & Krendl (1974)
-
Galium penduliflorum Boiss. (1843)
-
Galium pendulum Greenm. (1905)
-
Galium penicillatum Boiss. (1849)
-
Galium pennellii Dempster (1978)
-
Galium peplidifolium Boiss. (1843)
-
Galium perralderi Coss. (1862)
-
Galium peruvianum Dempster & Ehrend. (1981)
-
Galium pestalozzae Boiss. (1849)
-
Galium petrae Oliv. ex Hart (1885)
-
Galium philippianum Dempster (1980)
-
Galium philippinense Merr. (1906)
-
Galium philistaeum Boiss. (1849)
-
Galium pilosum Aiton (1789)
-
Galium pisiferum Boiss. (1849)
-
Galium pisoderium Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium platygalium (Maxim.) Pobed. (1970 publ. 1971)
-
Galium plumosum Rusby (1893)
-
Galium poiretianum Ball, J. Linn. Soc. (1878)
-
Galium pojarkovae Pobed. (1958)
-
Galium polyacanthum (Baker) Puff (1982)
-
Galium polyanthum I.Thomps. (2009)
-
Galium × pomeranicum Retz., Fl. Scand. Prodr. (1795)
-
Galium porrigens Dempster (1974)
-
Galium praemontanum Mardal. (1985)
-
Galium praetermissum Greenm. (1897)
-
Galium × pralognense Beauverd (1927 publ. 1928)
-
Galium prattii Cufod. (1940)
-
Galium pringlei Greenm. (1898)
-
Galium problematicum (Ehrend.) Ehrend. & Schönb.-Tem. (1991)
-
Galium procurrens Ehrend. (1975)
-
Galium productum Lowe (1833)
-
Galium × prolazense Nyár. (1935)
-
Galium proliferum A.Gray (1853)
-
Galium propinquum A.Cunn. (1839)
-
Galium pruinosum Boiss. (1838)
-
Galium pseudoaristatum Schur (1866)
-
Galium × pseudoboreale Klokov (1961)
-
Galium pseudocapitatum Hub.-Mor. ex Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium pseudohelveticum Ehrend., Österr. Akad. Wiss., Math.-Naturwiss. Kl., Sitzungsber., Abt. 1 (1960)
-
Galium pseudokurdicum (Ehrend.) Schönb.-Tem. (1977)
-
Galium pseudorivale Tzvelev (1981)
-
Galium pseudotriflorum Dempster & Ehrend. (1981)
-
Galium psilocladum Ehrend. (2005)
-
Galium pterocarpum Ehrend. (1958)
-
Galium pulvinatum Boiss. (1838)
-
Galium pumilio Standl., Publ. Field Mus. Nat. Hist. (1929)
-
Galium pumilum Murray (1770)
-
Galium pusillosetosum H.Hara (1976)
-
Galium pusillum L. (1753)
-
Galium pyrenaicum Gouan (1773)
-
Galium qaradaghense Schönb.-Tem. (1977)
-
Galium × querceticola Wol., Exsicc. (Fl. Polon.): 952.
-
Galium quichense Dempster (1973)
-
Galium radulifolium Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium ramboi Dempster (1990)
-
Galium rebae R.R.Mill (1996)
-
Galium reiseri Halácsy (1895)
-
Galium × retzii Bouchard (1951)
-
Galium rhodopeum Velen., Sitzungsber. Königl. Böhm. Ges. Wiss. (1892)
-
Galium richardianum (Gillies ex Hook. & Arn.) Endl. ex Walp. (1843)
-
Galium rigidifolium Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium rivale (Sibth. & Sm.) Griseb. (1844)
-
Galium roddii Ehrend. & McGill. (1983)
-
Galium rosellum (Boiss.) Boiss. & Reut. (1852)
-
Galium rotundifolium L. (1753)
-
Galium rourkei Puff (1983)
-
Galium rubidiflorum Dempster (1990)
-
Galium rubioides L. (1753)
-
Galium rubrum L. (1753)
-
Galium runcinatum Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium rupifragum Ehrend. (2010)
-
Galium ruwenzoriense (Cortesi) Ehrend. (1957)
-
Galium rzedowskii Dempster (1975)
-
Galium sacrorum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium saipalense Ehrend. & Schönb.-Tem. (1987)
-
Galium salsugineum Krylov & Serg. (1936)
-
Galium salwinense Hand.-Mazz. (1936)
-
Galium samium Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium samuelssonii Ehrend. (1958)
-
Galium saturejifolium Trevir. (1815)
-
Galium saurense Litv. (1910)
-
Galium saxatile L. (1753)
-
Galium saxosum (Chaix) Breistr. (25 Febr. 1948)
-
Galium scabrelloides Puff (1978)
-
Galium scabrellum K.Schum. (1899)
-
Galium scabrifolium (Boiss.) Hausskn., Mitth. Thüring. Bot. Vereins, n.f. (1893)
-
Galium scabrum L. (1753)
-
Galium schlumbergeri Boiss. (1875)
-
Galium × schmidelyi Chenevard & W.Wolf (1903)
-
Galium schmidii Arrigoni (1972 publ. 1973)
-
Galium × schneebergense Ronniger (1922)
-
Galium schoenbeck-temesyae Ehrend. (2005)
-
Galium scioanum Chiov. (1911)
-
Galium scopulorum Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium seatonii Greenm. (1898)
-
Galium sellowianum (Cham.) Walp. (1843)
-
Galium semiamictum Klokov (1961)
-
Galium serpenticum Dempster (1959)
-
Galium serpylloides Royle ex Hook.f. (1881)
-
Galium setaceum Lam. (1788)
-
Galium setuliferum Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium shanense R.Bhattacharjee (2006)
-
Galium shepardii Post (1896)
-
Galium shepherdii Jung-Mend. (2003)
-
Galium sichuanense Ehrend. (2010)
-
Galium sidamense Chiov. ex Chiarugi (1951)
-
Galium sieheanum Ehrend. (1958)
-
Galium simense Fresen. (1837)
-
Galium similii Pavlov (1951)
-
Galium sinaicum (Delile ex Decne.) Boiss. (1875)
-
Galium smithreitzii Dempster (1990)
-
Galium sojakii Ehrend. & Schönb.-Tem. (1991)
-
Galium songaricum Schrenk (1841)
-
Galium sorgerae Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium sparsiflorum W.Wight (1900)
-
Galium spathulatum I.Thomps. (2009)
-
Galium speciosum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium sphagnophilum (Greenm.) Dempster (1973)
-
Galium spurium L. (1753)
-
Galium stebbinsii ined..
-
Galium stellatum Kellogg (1863)
-
Galium stenophyllum Baker (1895)
-
Galium stepparum Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium sterneri Ehrend., Österr. Akad. Wiss., Math.-Naturwiss. Kl., Sitzungsber., Abt. 1 (1960)
-
Galium subfalcatum Nazim. & Ehrend. (1987)
-
Galium subnemorale Klokov & Zaver. (1974)
-
Galium subtrifidum Reinw. ex Blume (1826)
-
Galium subtrinervium Ehrend. & Schönb.-Tem. (2005)
-
Galium subuliferum Sommier & Levier (1892)
-
Galium subvelutinum (DC.) K.Koch (1851)
-
Galium subvillosum Sond. (1865)
-
Galium sudeticum Tausch (1835)
-
Galium suecicum (Sterner) Ehrend., Österr. Akad. Wiss., Math.-Naturwiss. Kl., Sitzungsber., Abt. 1 (1960)
-
Galium suffruticosum Hook. & Arn. (1833)
-
Galium sungpanense Cufod. (1940)
-
Galium surinamense Dempster (1982)
-
Galium sylvaticum L. (1762)
-
Galium taiwanense Masam. (1939)
-
Galium takasagomontanum Masam. (1936)
-
Galium talaveranum Ortega Oliv. & Devesa (2003)
-
Galium tanganyikense Ehrend. & Verdc. (1973 publ. 1974)
-
Galium tarokoense Hayata (1918)
-
Galium taygeteum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium tendae Rchb.f. (1855)
-
Galium tenuissimum M.Bieb. (1808)
- Galium tenuissimum f. tenuissimum
-
Galium tenuissimum f. trichophorum (Kar. & Kir.) Ehrend. & Schönb.-Tem. (2005)
-
Galium terrae-reginae Ehrend. & McGill. (1983)
-
Galium tetraphyllum Nazim. & Ehrend. (1987)
-
Galium texense A.Gray (1883)
-
Galium thasium Stoj. & Kitanov (1946)
-
Galium thiebautii Ehrend., Ark. Bot., n.s. (1960)
-
Galium thracicum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium thunbergianum Eckl. & Zeyh. (1837)
-
Galium thymifolium Boiss. & Heldr. (1846)
-
Galium tianschanicum Popov, Byull. Moskovsk. Obshch. Isp. Prir., Otd. Biol., n.s. (1938)
-
Galium timeroyi Jord. (1846)
-
Galium tinctorium L. (1753)
-
Galium tmoleum Boiss. (1843)
-
Galium tokyoense Makino (1903)
-
Galium tolosianum Boiss. & Kotschy (1875)
-
Galium tomentosum Thunb. (1813)
-
Galium tortumense Ehrend. & Schönb.-Tem. (1979)
-
Galium transcarpaticum Stojko & Tasenk. (1979)
-
Galium trichocarpum DC. (1830)
-
Galium tricornutum Dandy (1957)
-
Galium trifidum L. (1753)
-
Galium trifloriforme Kom. (1901)
-
Galium triflorum Michx. (1803)
-
Galium trilobum Colenso (1888)
-
Galium trinioides Pomel (1874)
-
Galium trojanum Ehrend. (1958)
-
Galium truniacum (Ronniger) Ronniger (1913)
-
Galium tubiflorum Ehrend. (1958)
-
Galium tuncelianum Y?ld. (2010)
-
Galium tunetanum Lam. (1788)
-
Galium turgaicum Knjaz. (2003)
-
Galium turkestanicum Pobed. (1958)
-
Galium tyraicum Klokov (1961)
-
Galium uliginosum L. (1753)
-
Galium uncinulatum DC. (1830)
-
Galium undulatum Puff (1978)
-
Galium uniflorum Michx. (1803)
-
Galium uruguayense Bacigalupo (1975)
-
Galium valantioides M.Bieb. (1808)
-
Galium valdepilosum Heinr.Braun (1886)
-
Galium valentinum Lange (1881)
-
Galium vartanii Grossh., Trans. Geo-Bot. Invest. Pasture-lands, Azerbaijan (1929)
-
Galium vassilczenkoi Pobed. (1958)
-
Galium velenovskyi Ancev (1975)
-
Galium verrucosum Huds. (1767)
-
Galium verticillatum Danthoine ex Lam. (1788)
-
Galium verum L. (1753)
-
Galium × viciosorum Sennen & Pau (1914)
-
Galium vile (Cham. & Schltdl.) Dempster (1990)
-
Galium violaceum Krendl (1986-1987 publ. 1987)
-
Galium virgatum Nutt. (1841)
-
Galium viridiflorum Boiss. & Reut. (1852)
-
Galium viscosum Vahl (1791)
-
Galium volcanense Dempster (1973)
-
Galium volhynicum Pobed. (1970 publ. 1971)
-
Galium watsonii (A.Gray) A.Heller (1898)
-
Galium weberbaueri K.Krause (1908)
-
Galium wendelboi Ehrend. & Schönb.-Tem. (1991)
-
Galium werdermannii Standl., Publ. Field Mus. Nat. Hist. (1931)
-
Galium wigginsii Dempster (1970)
-
Galium wrightii A.Gray (1852)
-
Galium xeroticum (Klokov) Pobed. (1970 publ. 1971)
-
Galium xylorrhizum Boiss. & A.Huet (1856)
-
Galium yunnanense H.Hara & C.Y.Wu (1986)
-
Galium zabense Ehrend. (1979)
Calendrier
Dans le calendrier républicain français, le 24e jour du mois de Prairial, est officiellement dénommé jour du Caille-lait[8]
Notes et références
-
↑ Le caille-lait fait-il cailler le lait ?
-
↑ François Rozier, Nouveau cours complet d'agriculture théorique et pratique, Deterville, 1809, p. 63
-
↑ François Couplan, Les plantes et leurs noms. Histoires insolite, Éditions Quae, 2012 (lire en ligne), p. 63
-
↑ Rodolphe-Edouard Spichiger, Murielle Figeat, Botanique systématique des plantes à fleurs, Presses polytechniques et universitaires romandes, 2002, p. 89
-
↑ Michel Botineau, Guide des plantes comestibles de France, Humensis, 2013 (lire en ligne), p. 118.
-
↑ (en) Référence Flora of China : Galium (consulté le 11 mars 2012)
-
↑ WCSP. World Checklist of Selected Plant Families. Facilitated by the Royal Botanic Gardens, Kew. Published on the Internet ; http://wcsp.science.kew.org/, consulté le 11 mars 2012
-
↑ Ph. Fr. Na. Fabre d'Églantine, Rapport fait à la Convention nationale dans la séance du 3 du second mois de la seconde année de la République Française, p. 27.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Auteurs et éditeurs de Wikipedia
Gaillet: Brief Summary
(
Fransızca
)
wikipedia FR tarafından sağlandı
Galium
Les gaillets sont des plantes de la famille des Rubiacées appartenant au genre Galium, dont quelques-unes sont également appelées « caille-lait ».
Certaines espèces sont considérées comme « mauvaise herbe » car volontiers envahissantes, notamment dans les milieux eutrophes ou dystrophes, dont elles sont un des indicateurs possibles.
Les feuilles et tiges de certaines espèces sont couvertes de minuscules crochets qui leur permettent de s'accrocher à la peau et aux tissus à la manière du Velcro.
Toutes sont comestibles, mais certaines sont désagréables crues (à cause de leurs poils drus) et/ou un goût qui peut être amer.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Auteurs et éditeurs de Wikipedia
Broćika
(
Hırvatça
)
wikipedia hr Croatian tarafından sağlandı
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Autori i urednici Wikipedije
Broćika: Brief Summary
(
Hırvatça
)
wikipedia hr Croatian tarafından sağlandı
Broćika (bročika, lat. Galium), veliki biljni rod iz porodice broćevki (Rubiaceae]) kojemu pripada preko 600 vrsta jednogodišnjeg raslinja i trajnica. Latinsko ime roda dolazi od grčke riječi gala (=mlijeko), jer ima svojstvo grušanja kazeina u mlijeku, pa se koristi i kućnoj proizvodnji sira.
U Hrvatskoj raste više vrsta broćeva, među kojima prava broćika (Galium verum), uspravna broćika (Galium album), čekinjasta broćika (Galium aparine), raznolisna broćika (Galium anisophyllon), sjajna broćika (Galium lucidum) i druge.
Ne smije se brkati sa rodom broć (Rubia).
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Autori i urednici Wikipedije
Sydrik
(
Yukarı Sorbca
)
wikipedia HSB tarafından sağlandı
Sydrik[1][2] (Galium) je ród ze swójby čerwjenkowych rostlinow (Rubiaceae). W srjedźnej Europje mjez druhim žołty sydrik (Galium verum) a lěpjacy sydrik (Galium aparine) wustupujetej. Tež wonjaty sydrik (Galium odoratum) je tu znaty.
Wopis
Ród wobsahuje něhdźe 300 družinow, z kotrychž w srjedźnej Europje 25 družinow wustupuje.
Systematika
Ród Galium L. steji w subtribusu Rubiinae tribusa Rubieae[3] podswójby Rubioideae Verdc. ze swójby čerwjenkowych rostlinow (Rubiaceae). Wón bu do sekcijow rozrjaduje (wuběrk):
-
Galium sekcija Aparinoides
-
Galium sekcija Baccogalium
-
Galium sekcija Bataprine
-
Galium sekcija Depauperata
-
Galium sekcija Galium
-
Galium sekcija Hylaea
-
Galium sekcija Jubogalium
-
Galium sekcija Kolgyda
-
Galium sekcija Leiogalium
-
Galium sekcija Leptogalium
-
Galium sekcija Lophogalium
-
Galium sekcija Miscellaneous
-
Galium sekcija Orientigalium
-
Galium sekcija Platygalium
-
Galium sekcija Relbunium
-
Galium sekcija Trachygalium
Družiny
W Europje su sćěhowace družiny w rodźe sydrikow (Galium):[4]
Galium-družiny z druhich dźělow swěta:
- Galium andrewsii
- Galium angulosum
- Galium angustifolium
- Galium arkansanum
- Galium asprellum
- Galium australe
- Galium azuayicum
- Galium bifolium
- Galium bolanderi
- Galium buxifolium
- Galium californicum
- Galium clementis
- Galium ciliare
- Galium circaezans
- Galium concinnum
- Galium constrictum
- Galium corrudaefolium
- Galium ecuadoricum
- Galium firmum
- Galium flaccidum
- Galium fleurotii
- Galium fosbergii
- Galium gaudichaudii
- Galium grande
- Galium grayanum
- Galium hypocarpium
- Galium kamtschaticum
- Galium labradoricum
- Galium lanceolatum
- Galium longifolium
- Galium matthewsii
- Galium mexicanum
- Galium migrans
- Galium nigroramosum
- Galium normanii
- Galium obliquum
- Galium obtusum
- Galium oelandicum
- Galium olympicum
- Galium pilosum
- Galium porrigens
- Galium ruwenzoriense
- Galium rubioides
- Galium rubrum
- Galium tinctorium
-
Dreispaltiges Labkraut (Galium trifidum)
Nóžki
-
↑ 1,0 1,1 Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 496.
-
↑ 2,0 2,1 W internetowym słowniku: Labkraut
-
↑ Valerie L. Soza & Richard G. Olmstead: Molecular systematics of tribe Rubieae (Rubiaceae): Evolution of major clades, development of leaf-like whorls, and biogeography. W: Taxon. 59, Nr. 3, 2010, str. 755–771 (PDF).
-
↑ Systematika po Flora Europaea.
-
↑ Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 453.
-
↑ W internetowym słowniku: Waldmeister
Žórło
- Meyers Taschenlexikon Biologie, In 3 Bänden, 2. zwjazk, ISBN 3-411-12023-1, strona 116 (němsce)
Eksterne wotkazy
Hlej wotpowědne dataje we Wikimedia Commons:
Sydrik
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia authors and editors
Sydrik: Brief Summary
(
Yukarı Sorbca
)
wikipedia HSB tarafından sağlandı
Sydrik (Galium) je ród ze swójby čerwjenkowych rostlinow (Rubiaceae). W srjedźnej Europje mjez druhim žołty sydrik (Galium verum) a lěpjacy sydrik (Galium aparine) wustupujetej. Tež wonjaty sydrik (Galium odoratum) je tu znaty.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia authors and editors
Galium
(
İzlandaca
)
wikipedia IS tarafından sağlandı
Galium eða möðrur er stór ættkvísl einærra og fjölærra jurtkenndra plantna í Rubiaceae, sem koma fyrir í tempruðum svæðum norður og suðurhvels.[1]
Það eru yfir 600 tegundir af Galium,[2] með áætlaðan fjölda frá 629[3] til 650[4] as of 2013. Sherardia arvensis, er náskyld möðrum og auðveldlega ruglað saman við þær. Asperula er einnig náskyld ættkvísl; sumar tegundir Galium (eins og anganmaðra, G. odoratum) eru öðru hvoru taldar til þeirra.
Fimm tegundir eru taldar íslenskar; Krossmaðra (G. boreale), Laugamaðra (G. uliginosum), Gulmaðra (G. verum), Hvítmaðra (G. normanii) og Þrenningarmaðra (Galium trifidum). Einnig finnast Krókamaðra (G. aparine), Flækjumaðra (G. album) og Mýramaðra (G. palustre).
Sjá einnig
Tilvísanir
-
↑ Galium. USDA PLANTS.
-
↑ Galium. Flora of China.
-
↑ „WCSP“. World Checklist of Selected Plant Families. Sótt 5. apríl 2010.
-
↑ Galium. The Jepson eFlora 2013.
Ytri tenglar
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Höfundar og ritstjórar Wikipedia
Galium: Brief Summary
(
İzlandaca
)
wikipedia IS tarafından sağlandı
Galium eða möðrur er stór ættkvísl einærra og fjölærra jurtkenndra plantna í Rubiaceae, sem koma fyrir í tempruðum svæðum norður og suðurhvels.
Það eru yfir 600 tegundir af Galium, með áætlaðan fjölda frá 629 til 650 as of 2013. Sherardia arvensis, er náskyld möðrum og auðveldlega ruglað saman við þær. Asperula er einnig náskyld ættkvísl; sumar tegundir Galium (eins og anganmaðra, G. odoratum) eru öðru hvoru taldar til þeirra.
Fimm tegundir eru taldar íslenskar; Krossmaðra (G. boreale), Laugamaðra (G. uliginosum), Gulmaðra (G. verum), Hvítmaðra (G. normanii) og Þrenningarmaðra (Galium trifidum). Einnig finnast Krókamaðra (G. aparine), Flækjumaðra (G. album) og Mýramaðra (G. palustre).
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Höfundar og ritstjórar Wikipedia
Galium
(
İtalyanca
)
wikipedia IT tarafından sağlandı
Il genere Galium L., 1753 comprende erbe annuali e perenni diffuse nei climi temperati di ambedue gli emisferi, Italia compresa.
Il genere, attribuito quasi unanimemente alla famiglia delle Rubiacee, è molto ricco di specie, da 250 a 400 a seconda degli autori.
Il nome Galium deriva dal greco gala, che significa latte. Infatti diverse specie possiedono un enzima in grado di cagliare il latte.
Esistono alcune specie di farfalle i cui bruchi si nutrono esclusivamente di piante del genere Galium, in particolare i Geometridi Eulithis pyraliata e Epirrhoe alternata e la Macroglossum stellatarum della famiglia Sphingidae, nota come Farfalla Colibrì.
Descrizione
Il portamento è erbaceo.
Le foglie sono a margine intero e sono tipicamente riunite a vertici.
I fiori sono piccoli, regolari, di solito bianchi o gialli (secondo le specie), riuniti in infiorescenze. La corolla ha comunemente quattro petali, in qualche caso cinque.
I frutti possiedono due semi ciascuno.
Sistematica
Il genere Galium è stato considerato da quasi tutti gli studiosi nella famiglia delle Rubiacee.
Tra le centinaia di specie attribuite a questo genere, elenchiamo qui sotto quelle presenti in Europa secondo Flora Europaea[1] (esclusi gli ibridi anche naturali):
Galium verum a fiori gialli
Note
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Autori e redattori di Wikipedia
Galium: Brief Summary
(
İtalyanca
)
wikipedia IT tarafından sağlandı
Il genere Galium L., 1753 comprende erbe annuali e perenni diffuse nei climi temperati di ambedue gli emisferi, Italia compresa.
Il genere, attribuito quasi unanimemente alla famiglia delle Rubiacee, è molto ricco di specie, da 250 a 400 a seconda degli autori.
Il nome Galium deriva dal greco gala, che significa latte. Infatti diverse specie possiedono un enzima in grado di cagliare il latte.
Esistono alcune specie di farfalle i cui bruchi si nutrono esclusivamente di piante del genere Galium, in particolare i Geometridi Eulithis pyraliata e Epirrhoe alternata e la Macroglossum stellatarum della famiglia Sphingidae, nota come Farfalla Colibrì.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Autori e redattori di Wikipedia
Lipikas (augalas)
(
Litvanca
)
wikipedia LT tarafından sağlandı
Lipikas (lot. Galium, angl. bedstraw, cleavers, vok. Labkräuter) – raudinių (Rubiaceae) šeimos augalų gentis. Paplitę vidutinių platumų klimato zonoje, tiek šiaurės, tiek pietų pusrutulyje.
Rūšys
Vikiteka
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
Lipikas (augalas): Brief Summary
(
Litvanca
)
wikipedia LT tarafından sağlandı
Lipikas (lot. Galium, angl. bedstraw, cleavers, vok. Labkräuter) – raudinių (Rubiaceae) šeimos augalų gentis. Paplitę vidutinių platumų klimato zonoje, tiek šiaurės, tiek pietų pusrutulyje.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
Madaras
(
Letonca
)
wikipedia LV tarafından sağlandı
Madaras (Galium) ir viengadīgu, divgadīgu un daudzgadīgu lakstaugu (retāk puskrūmāju) ģints, kas pieder rubiju dzimtai un ir izplatīta visā pasaulē, pamatā Eirāzijas un Ziemeļamerikas mērenā un aukstā klimata reģionos, dažas sugas arī Ziemeļāfrikā. Raksturīga skaraina ziedkopa no divdzimumu kārtnajiem ziediem. Kopējais sugu skaits — ap 400. Dažām sugām ir ārstniecisks pielietojums, bet daudzas ir nezāles.
Madaras Latvijā
Latvijā bieži sastopama ir baltā madara (Galium album), kurai ir piramidāla un blīva ziedkopa no baltiem ziediem ar īsiem ziedkātiem; lapas (lineāri iegarenas) ir sakārtotas pa 8 mieturī uz stāva vai pacila stublāja, kas mēdz sasniegt 1 m garumā. Baltā madara zied no jūnija līdz oktobrim.
Bieži sastopama arī ziemeļu madara (Galium boreale) – aug ceļmalās, krūmājos, sausās atmatās. Baltie ziedi ir sakārtoti skarveidīgās ziedkopas, lapas ir pa četrām mieturī uz stāva vai pacila stublāja, kas parasti nepārsniedz garumā 60 cm.
Īstajai madarai (Galium verum) patīk atmatas, kāpas, sausas pļavas. Stāvs vai pacils, 25 līdz 60 cm augsts stāvs vai pacils stublājs ar mieturos pa 8—12 sakārtotām šauri lineārām lapām vainagojas ar blīvu skarveidīgu ziedkopu no spilgti dzelteniem ziediem ar medus smaržu (zied no jūnija līdz septembrim).
Vēl sastopamas:
Attēli
Baltā madara (Galium album)
Īstā madara (Galium verum)
Ķeraiņu madara (Galium aparine)
Literatūra
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia autori un redaktori
Madaras: Brief Summary
(
Letonca
)
wikipedia LV tarafından sağlandı
Madaras (Galium) ir viengadīgu, divgadīgu un daudzgadīgu lakstaugu (retāk puskrūmāju) ģints, kas pieder rubiju dzimtai un ir izplatīta visā pasaulē, pamatā Eirāzijas un Ziemeļamerikas mērenā un aukstā klimata reģionos, dažas sugas arī Ziemeļāfrikā. Raksturīga skaraina ziedkopa no divdzimumu kārtnajiem ziediem. Kopējais sugu skaits — ap 400. Dažām sugām ir ārstniecisks pielietojums, bet daudzas ir nezāles.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia autori un redaktori
Walstro
(
Felemenkçe; Flemish
)
wikipedia NL tarafından sağlandı
Walstro (Galium) is een geslacht uit de sterbladigenfamilie (Rubiaceae) met eenjarige of overblijvende kruidachtige planten. Het geslacht komt met 400 soorten voor in de gematigde zones van beide halfronden.
De soorten in dit geslacht hebben enkelvoudige, kruiswijze bladen en trechtervormige bloemen met minstens vier punten. De stervormige rangschikking van de bladeren, als spaken rond een wiel, bestaat uit twee blaadjes, de overige zijn steunblaadjes die echter een soortgelijke vorm en functie hebben. De vrucht is een tweedelige splitvrucht.
De Nederlandse naam betekent vermoedelijk wiegstro (van Middelduits wal - wieg). De planten uit dit geslacht werden vroeger vaak gebruikt als wiegbedekking. De wetenschappelijke naam is afgeleid van het Oudgriekse γάλα, gala, dat melk betekent. Dit zou kunnen duiden op het gebruik van deze planten voor het stremmen van melk bij de kaasbereiding.
In Nederland komen of kwamen de volgende soorten voor:
In Europa komt verder nog voor:
Bronnen, noten en/of referenties - Heukels' Flora van Nederland (1996)
Externe links
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia-auteurs en -editors
Maureslekta
(
Norveççe
)
wikipedia NO tarafından sağlandı
Maurer (latin: Galium) er flerårige planter med kransstilte blad og små, hvite eller gule firetallsblomster i en riktblomstret topp. Av norske arter kan nevnes myrmaure, sumpmaure, hvitmaure og gulmaure.
Eksterne lenker
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia forfattere og redaktører
Maureslekta: Brief Summary
(
Norveççe
)
wikipedia NO tarafından sağlandı
Maurer (latin: Galium) er flerårige planter med kransstilte blad og små, hvite eller gule firetallsblomster i en riktblomstret topp. Av norske arter kan nevnes myrmaure, sumpmaure, hvitmaure og gulmaure.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia forfattere og redaktører
Przytulia
(
Lehçe
)
wikipedia POL tarafından sağlandı
Hasło w Wikisłowniku Przytulia (Galium L.) – rodzaj roślin z rodziny marzanowatych. Należy do niego ponad 600 gatunków[4][5]. Rośliny szeroko rozprzestrzenione na świecie, zwłaszcza w strefie zwrotnikowej i umiarkowanej, ale też arktycznej, w tropikach występują głównie na obszarach górskich[5]. 145 gatunków występuje w Europie, 100 w Turcji[6]. W Polsce 21 gatunków z tego rodzaju występuje jako taksony rodzime, trzy dalsze są zadomowionymi antropofitami, kilka przejściowo dziczeje[7].
Morfologia i biologia
- Pokrój
-
Rośliny jednoroczne lub byliny, czasem drewniejące u nasady (półkrzewy)[5]. Pędy zwykle wiotkie, zazwyczaj pokładające się lub wspinające[5], osiągające do 3 m długości[6]. Pędy często szorstkie i czepne z powodu haczykowatych włosków[5].
- Liście
- Naprzeciwległe, wraz z liściopodobnymi przylistkami zebrane w okółki po 4–6 lub więcej. Zwykle siedzące, rzadko krótkoogonkowe. Zwykle z pojedynczą wiązką przewodzącą, czasem z większą ich liczbą lub użyłkowate pierzasto[5].
- Kwiaty
- Skupione w szczytowe lub wyrastające w kątach górnych liści wierzchotki dwuramienne, tworzące kwiatostany złożone wiechokształtne lub główkokształtne, rzadko kwiatostany silnie zredukowane, nawet i do pojedynczych kwiatów. Przysadek zwykle brak, zwłaszcza na dalszego rzędu rozgałęzieniach kwiatostanu. Brak podkwiatków. Kwiaty są zwykle obupłciowe, rzadko jednopłciowe i najczęściej drobne[5]. Działki kielicha cztery[6], bardzo drobne lub całkiem zredukowane[5]. Płatki korony cztery, rozpostarte kołowo, rzadko lejkowate lub dzwonkowate. Koloru białego, żółtego, zielonkowatego, rzadziej różowe, czerwone do ciemnoczerwonych. Pręciki w takiej samej liczbie jak płatki korony – cztery (rzadko 3 lub 5), zrośnięte z płatkami u ich nasady. Zalążnia z dwóch komór złożona, jajowata, podługowata lub kulista, naga do brodawkowanej i owłosionej haczykowatymi włoskami. Słupek o znamieniu rozwidlonym[5].
- Owoce
- Na szypułkach czasem wydłużających się w czasie owocowania. Rozłupnia rozpadająca się na dwie jednonasienne rozłupki, kulistawe do podługowatych, nagie lub okryte włoskami, także haczykowatymi. Owoce zwykle suche, czasem gąbczaste lub jagodopodobne[5].
Systematyka
Rodzaj z rodziny marzanowatych Rubiaceae, w obrębie której reprezentuje podrodzinę Rubioideae i plemię Rubieae[5][3]. Rodzaj problematyczny, ponieważ wyróżniony został w stosunku do innych z plemienia na podstawie cech morfologicznych, podczas gdy filogeneza całej grupy dzieli ją na linie rozwojowe, w których cechy uznawane dotąd za diagnostyczne nie odzwierciedlają wspólnego pochodzenia. Karol Linneusz wyróżnił rodzaj Galium od przedstawicieli rodzaju marzanka Asperula na podstawie jednej cechy morfologicznej – istnienia rurki w kwiecie lejkowatym lub dzwonkowatym u Asperula i niemal płaskiej korony u Galium. Ponieważ cecha ta nie odpowiada relacjom filogenetycznym, część gatunków została przeniesiona między tymi rodzajami (np. dawna marzanka wonna (Asperula odorata L.) to obecnie przytulia wonna (Galium odoratum (L.) Scop.)). Z kolei rodzaj przytulinka (Cruciata) wyodrębniony został na podstawie takich cech jak wytwarzanie kwiatostanów tylko w kątach liści w węzłach środkowych i dolnych pędu (wierzchołek pędu jest wegetatywny – u przytulii kwiatostany rozwijają się na szczycie pędu i w kątach górnych liści), poza tym u roślin tych kwiatostan nie jest dłuższy od międzywęźla i liści, co występuje u przedstawicieli rodzaju Galium. Niezależnie od braku odzwierciedlenia relacji filogenetycznych przez podział na rodzaje w obrębie plemienia – utrzymywana jest w jego obrębie tradycyjna klasyfikacja[5].
- Gatunki występujące w Polsce[7]
-
przytulia bagienna (Galium uliginosum L.)
-
przytulia biała (Galium album Mill, syn. G. mollugo L.)
-
przytulia błotna (Galium palustre L.)
-
przytulia cukrowa (Galium saccharatum All.) – efemerofit
-
przytulia czepna (Galium aparine L.)
-
przytulia fałszywa (Galium spurium L.) – antropofit zadomowiony
-
przytulia hercyńska, p. skalna (Galium saxatile L.)
-
przytulia krakowska (Galium cracoviense Ehrens)
-
przytulia lepczyca, marzanka lepczyca (Galium rivale (Sibht & Sm.) Griseb., syn. Asperula rivalis Sibht & Sm.)
-
przytulia leśna (Galium sylvaticum L.)
-
przytulia nierównolistna (Galium anisophyllon Vill., syn. G. anisophyllum Vill.)
-
przytulia okrągłolistna (Galium rotundifolium L.)
-
przytulia pospolita, p. właściwa (Galium mollugo L.)
-
przytulia północna (Galium boreale L.)
-
przytulia Schultesa (Galium schultesii Vest)
-
przytulia sina, marzanka sina (Galium glaucum L., syn. Asperula glauca (L.) Besser) – antropofit zadomowiony
-
przytulia stepowa (Galium valdepilosum Heinr. Braun)
-
przytulia sudecka (Galium sudeticum Tausch)
-
przytulia szorstkoowockowa (Galium pumilum Murray.)
-
przytulia trójdzielna (Galium trifidum L.)
-
przytulia trójrożna (Galium tricornutum Dandy, syn. G. tricornes Stokes) – antropofit zadomowiony
-
przytulia wielkoowockowa (Galium verrucosum Huds., syn. G. valantia Weber.) – efemerofit
-
przytulia Wirtgena (Galium wirtgenii F.W. Schultz)
-
przytulia właściwa (Galium verum L.)
-
przytulia wonna, marzanka wonna (Galium odoratum (L.) Scop., syn. Asperula odorata L.)
-
przytulia wydłużona (Galium elongatum C. Presl)
-
Galium humifusum M. Bieb. – efemerofit
-
Galium parisiense L.) – efemerofit
-
Galium ruthenicum Willd. – efemerofit
Przypisy
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Autorzy i redaktorzy Wikipedii
Przytulia: Brief Summary
(
Lehçe
)
wikipedia POL tarafından sağlandı
Przytulia wonna
Przytulia (Galium L.) – rodzaj roślin z rodziny marzanowatych. Należy do niego ponad 600 gatunków. Rośliny szeroko rozprzestrzenione na świecie, zwłaszcza w strefie zwrotnikowej i umiarkowanej, ale też arktycznej, w tropikach występują głównie na obszarach górskich. 145 gatunków występuje w Europie, 100 w Turcji. W Polsce 21 gatunków z tego rodzaju występuje jako taksony rodzime, trzy dalsze są zadomowionymi antropofitami, kilka przejściowo dziczeje.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Autorzy i redaktorzy Wikipedii
Galium
(
Portekizce
)
wikipedia PT tarafından sağlandı
Galium L. é um género de plantas herbáceas perenes, raramente anuais, da família das Rubiaceae que agrupa cerca de 400 espécies, na sua grande maioria com distribuição natural nas regiões de clima temperado de todos os continentes.[2]
Descrição
As espécies do género Galium são ervas perenes ou raramente anuais, terrestres, inermes, com caules quadrangulares, as flores bisexuais, menos vezes unisexuais, polígamas ou dioicas.
Folhas em verticilos de (3)4-8(-10), sésseis a subsésseis, isófilas, inteiras ou raras vez ásperas até denticuladas nas margens, sem domácios, 1-3-nervuras, frequentemente com grupos de células glandulares, especialmente no dorso da folha próximo do ápice; estípulas aparentemente ausentes (frequentemente consideradas alongadas, foliáceas e verticiladas com as folhas).
Inflorescências terminais ou axilares, paniculadas a cimosas e bracteadas, por vezes com as flores solitárias. Flores pediceladas ou sésseis e involucradas, homostilas; limbo calicino diminuto ou ausente, sem calicofilos; corola rotácea a campanulada ou urceolada, branca, amarelada, verdosa, rosada a vermelha, glabra no interior, glabra a puberulenta no exterior, por vezes com grupos de células glandulares próximo do ápice, os lobos (3)4(5), valvares, sem apêndices; estames (3)4(5), exertos, as anteras dorsifixas; estigmas 2 nos extremos de 2 ramificações do estilo, capitados, curtamente exertos; ovário bilocular, os óvulos 1 por lóculo, basais.
Frutos em esquizocarpos, dídimos ou subglobosos, secos ou carnudos, os mericarpos 2 ou frequentemente com 1 deles abortivo, suborbiculares, lisos e glabros, tuberculados ou densamente pilosos com tricomas rectos ou uncinados; sementes elipsoidais, pegadas à parede do fruto.[3]
É um género cosmopolita, bem representado nas zonas temperadas da Eurásia, América do Norte e México, mas também presente em zonas temperadas e frias das altas montanhas das regiões tropicais.
Taxonomia
O género foi descrito por Carolus Linnaeus e publicado em Species Plantarum 1: 105. 1753.[3] A espécie tipo é Galium verum L.
A etimologia do nome genérico Galium deriva da palavra grega gala, que significa "leite", uma alusão ao uso de algumas espécies como fonte de coalho para leite.[4]
Sinonímia
O género Galium apresenta sinonímia taxonómica diversificada:[5]
Espécies
Entre outras, o género Galium inclui as seguintes espécies:
Classificação lineana do género
Referências
Bibliografia
- Davidse, G., M. Sousa Sánchez, S. Knapp & F. Chiang Cabrera. (editores generales) 2012. Rubiaceae a Verbenaceae. Fl. Mesoamer. 4(2): 1–533.
- Flora of China Editorial Committee. 2011. Fl. China 19: 1–884. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
- Forzza, R. C. & et al. 2010. 2010 Lista de espécies Flora do Brasil. http://floradobrasil.jbrj.gov.br/2010/.
- Idárraga-Piedrahita, A., R. D. C. Ortiz, R. Callejas Posada & M. Merello. (eds.) 2011. Fl. Antioquia: Cat. 2: 9–939. Universidad de Antioquia, Medellín.
- Lorence, D. H. 1999. A nomenclator of Mexican and Central American Rubiaceae. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 73: 1–177.
- Luteyn, J. L. 1999. Páramos, a checklist of plant diversity, geographical distribution, and botanical literature. Mem. New York Bot. Gard. 84: viii–xv, 1–278.
- Molina Rosito, A. 1975. Enumeración de las plantas de Honduras. Ceiba 19(1): 1–118.
- Nasir, E. & S. I. Ali (eds). 1980-2005. Fl. Pakistan Univ. of Karachi, Karachi.
- Schatz, G. E., S. Andriambololonera, Andrianarivelo, M. W. Callmander, Faranirina, P. P. Lowry, P. B. Phillipson, Rabarimanarivo, J. I. Raharilala, Rajaonary, Rakotonirina, R. H. Ramananjanahary, B. Ramandimbisoa, A. Randrianasolo, N Ravololomanana, Z. S. Rogers, C. M. Taylor & G. A. Wahlert. 2011. Catalogue of the Vascular Plants of Madagascar. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 0(0): 0–0.
- Standley, P. C. & L. O. Williams. 1975. Rubiaceae. In Standley, P.C. & Williams, L.O. (eds), Flora of Guatemala - Part XI. Fieldiana, Bot. 24(11): 1–274.
- Stevens, W. D., C. Ulloa Ulloa, A. Pool & O. M. Montiel Jarquin. 2001. Flora de Nicaragua. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 85: i–xlii,.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Autores e editores de Wikipedia
Galium: Brief Summary
(
Portekizce
)
wikipedia PT tarafından sağlandı
Flores de
Galium aparine.
Flores de
Galium odoratum.
Galium odoratum (ilustração).
Galium L. é um género de plantas herbáceas perenes, raramente anuais, da família das Rubiaceae que agrupa cerca de 400 espécies, na sua grande maioria com distribuição natural nas regiões de clima temperado de todos os continentes.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Autores e editores de Wikipedia
Måresläktet
(
İsveççe
)
wikipedia SV tarafından sağlandı
Måresläktet (Galium)[1][2] är ett släkte i familjen måreväxter[1] som omfattar cirka 400 arter. Arterna är örtartade och både ettåriga och fleråriga arter finns. Mårorna känns igen på att deras blad vanligen bildar en krans runt stjälken. Blommorna är oftast vita eller gula och sitter i klasar på stjälkens topp.
Utbredning
Arterna i släktet lever i tempererat klimat huvudsakligen på norra halvklotet, men även på södra halvklotet.
Sverige
I Sverige förekommer 16 arter:
Dottertaxa till Måresläktet, i alfabetisk ordning[1]
Källor
- ^ [a b c] Roskov Y., Kunze T., Orrell T., Abucay L., Paglinawan L., Culham A., Bailly N., Kirk P., Bourgoin T., Baillargeon G., Decock W., De Wever A., Didžiulis V. (ed) (9 april 2014). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2014 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2014/browse/tree/id/17085184. Läst 26 maj 2014.
-
^ Sveriges lantbruksuniversitet 2012-. Galium L. - måresläktet från Svensk Kulturväxtdatabas (SKUD). Läst: 10 juni 2015
Externa länkar
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia författare och redaktörer
Måresläktet: Brief Summary
(
İsveççe
)
wikipedia SV tarafından sağlandı
Måresläktet (Galium) är ett släkte i familjen måreväxter som omfattar cirka 400 arter. Arterna är örtartade och både ettåriga och fleråriga arter finns. Mårorna känns igen på att deras blad vanligen bildar en krans runt stjälken. Blommorna är oftast vita eller gula och sitter i klasar på stjälkens topp.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia författare och redaktörer
Підмаренник
(
Ukraynaca
)
wikipedia UK tarafından sağlandı
Підмаренник (лат. Galium) — рід трав'янистих рослин родини Маренові (Rubiaceae).
Назва рослини походить від грецького слова «Gala» — «молоко». Рослина так названа через її здатність звертати молоко. лат. Succi Galii veri — сік Галії справжньої. лат. Herba Galii veri — трава Галії справжньої.
Види
Існує близько 400 видів підмаренника. Зокрема:
Посилання
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Автори та редактори Вікіпедії
Підмаренник: Brief Summary
(
Ukraynaca
)
wikipedia UK tarafından sağlandı
Підмаренник (лат. Galium) — рід трав'янистих рослин родини Маренові (Rubiaceae).
Назва рослини походить від грецького слова «Gala» — «молоко». Рослина так названа через її здатність звертати молоко. лат. Succi Galii veri — сік Галії справжньої. лат. Herba Galii veri — трава Галії справжньої.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Автори та редактори Вікіпедії
Chi Sữa đông
(
Vietnamca
)
wikipedia VI tarafından sağlandı
Bài viết này cần thêm chú thích nguồn gốc để kiểm chứng thông tin. Mời bạn giúp hoàn thiện bài viết này bằng cách bổ sung chú thích tới các nguồn đáng tin cậy. Các nội dung không có nguồn có thể bị nghi ngờ và xóa bỏ. Không nhầm với Gallium, tên gọi Latinh cho
gali.
Chi Sữa đông hay chi Doong (danh pháp khoa học: Galium, từ tiếng Hy Lạp "gala" nghĩa là sữa) là một chi lớn chứa khoảng 400 loài cây thân thảo sống một năm hay lâu năm trong họ Thiến thảo (Rubiaceae), chủ yếu trong khu vực ôn đới của cả Bắc lẫn Nam bán cầu. Tại Việt Nam có thể có một vài loài của chi này, nhưng ngay trong cả Cây cỏ Việt Nam năm 1999 của Phạm Hoàng Hộ thì người ta vẫn chưa có định danh chính xác. Tên gọi sữa đông là do trong một số loài có enzym làm đông sữa.
Sử dụng
Một vài loài trong chi Galium đã từng được sử dụng làm thuốc nhuộm màu đỏ trong thời kỳ Anglo-Saxon tại Anh.
Một số loài
Wikimedia Commons có thêm hình ảnh và phương tiện truyền tải về
Chi Sữa đông
Hình ảnh
Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về
Chi Sữa đông
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia tác giả và biên tập viên
Chi Sữa đông: Brief Summary
(
Vietnamca
)
wikipedia VI tarafından sağlandı
Không nhầm với Gallium, tên gọi Latinh cho
gali.
Chi Sữa đông hay chi Doong (danh pháp khoa học: Galium, từ tiếng Hy Lạp "gala" nghĩa là sữa) là một chi lớn chứa khoảng 400 loài cây thân thảo sống một năm hay lâu năm trong họ Thiến thảo (Rubiaceae), chủ yếu trong khu vực ôn đới của cả Bắc lẫn Nam bán cầu. Tại Việt Nam có thể có một vài loài của chi này, nhưng ngay trong cả Cây cỏ Việt Nam năm 1999 của Phạm Hoàng Hộ thì người ta vẫn chưa có định danh chính xác. Tên gọi sữa đông là do trong một số loài có enzym làm đông sữa.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Wikipedia tác giả và biên tập viên
Подмаренник
(
Rusça
)
wikipedia русскую Википедию tarafından sağlandı
Представители рода — однолетние, двулетние и многолетние травянистые растения[2].
Корневища обычно тонкие, сильно ветвящиеся. С их помощью многие виды активно размножаются[2].
Стебли обычно слабые, в большей или меньшей степени стелющиеся[2], но у некоторых видов крепкие, прямостоячие — например, у подмаренника северного (Galium boreale)[7].
Листья более или менее узкие, зелёные, нередко с зазубренными краями; расположены в мутовках по 4—10. Длина листьев в зависимости от вида — от 1 до 3 см, ширина — от 1 мм до 1 см[2][7].
Цветки мелкие, звёздчатые, обоеполые[7]. Венчик четырёхлопастный (изредка — трёхлопастный). Окраска лепестков — белая, жёлтая или розовая. Цветки некоторых видов — например, подмаренника душистого, — обладают очень приятным запахом[2]. Частные соцветия — полузонтики, они могут располагаться в пазухах стеблевых листьев или быть собранными в крупные многоцветковые слабо облиственные соцветия на концах стеблей[7].
Использование
Некоторые виды подмаренника — лекарственные растения.
В Европе листья подмаренника душистого (Galium odoratum) традиционно добавляли в белое вино при приготовлении так называемого майского вина[2].
Подмаренник добавляли к закваске для получения душистого сыра. Цветки подмаренника содержат особые вещества, сходные с ферментом Реннином, вырабатываемым в желудках телят, и используются для створаживания молока при производстве сыра.
В Глостершире подмаренник настоящий используют для придания цвета глостерширскому сыру. Используется сок свежего растения[8]:172.
Культивирование
Подмаренник также иногда выращивают как декоративное садовое растение — обычно в качестве фона к растениям с более яркими и крупными цветками; в первую очередь это относится к подмареннику душистому[2].
Агротехника[2]
Растения любят полутень, предпочитают влажную дренированную почву. Все виды подмаренника — морозостойкие растения.
Размножение — делением (как весной, так и осенью), а также семенами.
Виды
Число видов разными авторами оценивается по-разному: 400[2], 650[3]. Многие виды натурализовались за пределами своих естественных зон обитания и стали сорняками[2].
Ниже приведены некоторые виды подмаренника, встречающиеся в Европе, с указанием ареала:
-
Galium aparine L. — Подмаренник цепкий. Европа, а также регионы Азии с умеренным климатом. Однолетнее растение высотой до полутора метров с жёсткими крючками на листьях и стеблях. Цветки белые, мелкие. Иногда ведёт себя как агрессивный сорняк[2].
-
Galium boreale L. — Подмаренник северный. Европа, в том числе европейская часть России. Растение с крепкими прямостоячими гладкими стеблями. Цветки белые. Плоды покрыты крючковидными щетинками.[7].
-
Galium odoratum (L.) Scop. — Подмаренник душистый [syn. Asperula odorata L. — Ясменник душистый]. Евразия. Многолетнее растение высотой до 30 см с собранными в рыхлые кисти мелкими белыми цветками, обладающими приятным запахом[2].
-
Galium physocarpum Ledeb. — Подмаренник вздутоплодный [syn. Galium volgense Pobed. — Подмаренник волжский]. Европа, в том числе европейская часть России. Растение с крепкими прямостоячими гладкими стеблями. Цветки белые. Плоды вздутые, голые.[7].
-
Galium spurium L. — Подмаренник ложный. Евразия от Португалии до Японии, а также Северная Африка[9]. Однолетнее растение с белыми, жёлтыми или желтовато-зелёными цветками[10].
-
Galium tricornutum Dandy — Подмаренник трёхрогий [syn. Galium tricorne Stokes]. Европа, в том числе европейская часть России, а также Казахстан, Туркмения, Монголия[11]. Однолетнее растение с белыми цветками[10].
-
Galium verum L. typus[12] — Подмаренник настоящий, или Подмаренник жёлтый. Евразия и Северная Америка. Многолетнее растение высотой до 30 см с мелкими ярко-жёлтыми цветками, собранными в плотные верхушечные соцветия[2].
Примечания
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Авторы и редакторы Википедии
Подмаренник: Brief Summary
(
Rusça
)
wikipedia русскую Википедию tarafından sağlandı
Подмаренник цепкий.
Ботаническая иллюстрация из книги
О. В. Томе Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz, 1885
Представители рода — однолетние, двулетние и многолетние травянистые растения.
Корневища обычно тонкие, сильно ветвящиеся. С их помощью многие виды активно размножаются.
Стебли обычно слабые, в большей или меньшей степени стелющиеся, но у некоторых видов крепкие, прямостоячие — например, у (Galium boreale).
Листья более или менее узкие, зелёные, нередко с зазубренными краями; расположены в мутовках по 4—10. Длина листьев в зависимости от вида — от 1 до 3 см, ширина — от 1 мм до 1 см.
Цветки мелкие, звёздчатые, обоеполые. Венчик четырёхлопастный (изредка — трёхлопастный). Окраска лепестков — белая, жёлтая или розовая. Цветки некоторых видов — например, , — обладают очень приятным запахом. Частные соцветия — полузонтики, они могут располагаться в пазухах стеблевых листьев или быть собранными в крупные многоцветковые слабо облиственные соцветия на концах стеблей.
- lisans
- cc-by-sa-3.0
- telif hakkı
- Авторы и редакторы Википедии
拉拉藤属
(
Çince
)
wikipedia 中文维基百科 tarafından sağlandı
拉拉藤属: Brief Summary
(
Çince
)
wikipedia 中文维基百科 tarafından sağlandı
拉拉藤属(学名:Galium),又名豬殃殃屬,是茜草科下的一个属,为一年生、纤弱草本或根茎多年生植物。该属共有约400种,遍布全球。